Dziś, gdy piszę ten tekst, jest zimna październikowa noc. Lubię pisać swoje teksty w nocy, gdy wszystko wokół jest spokojniejsze i jedyne co zagłusza moje myśli, to szum telewizora.
Obserwuję to, co z uwagą obserwował cały świat,czyli akcję ratunkową w Chile. Około 33 górników zostało zasypanych 627 metrów pod ziemią, na środku pustyni. Ludzie ci zostali praktycznie pogrzebani żywcem. Na samym początku eksperci dawali im dwa procent szansy przeżycia. Ich sytuacja była beznadziejna, jednak stało się coś, co nieuchronnie pcha tą historię do szczęśliwego finału.
Oto bowiem znalazła się grupa ratowników górniczych i ekspertów, która pomimo miażdżących przeciwności podjęła trud ratowania uwięzionych pod ziemią ludzi. Oni postanowili zrobić wszystko by pokazać, że pesymistyczne prognozy się nie sprawdzą. Poświęcili wiele swojego czasu i umiejętności. Akcja ratunkowa trwa od początku sierpnia tego roku. Wiertła górnicze wiercą dwa osobne otwory, dzięki którym będzie możliwe uwolnienie zasypanych górników. Jeden otwór jest zapasowy, gdyby nastąpiły komplikacje. Z ludźmi pod ziemią kontaktowano się przez wąską szczelinę. Podawano im w ten sposób jedzenie, podłączono videotelefony, dzięki którym codziennie był możliwy kontakt górników z bliskimi.
W całej akcji uczestniczyli fachowcy z różnych krajów. Pomoc zaoferowała też agencja kosmiczna NASA, która posiada wykwalifikowanych psychologów zajmujących się specyficzną problematyką. Bowiem uwięzieni pod ziemią ludzie mogą po prostu zwariować ze względu na wielomiesięczne ograniczenie przestrzenne. Takie same trudne dla psychiki warunki panują właśnie w kosmosie, np na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
Górnicy będą wynoszeni na powierzchnię w specjalnej kapsule. Otwór, szyb w ziemi ma niewielkie rozmiary,więc siłą rzeczy kapsuła ratunkowa jest bardzo klaustrofobiczna.To będzie próba charakteru dla uwięzionych pod ziemią, ale to dopiero początek. Gdyż później będą musieli zderzyć się z rzeczywistością, która po dwóch miesiącach zamknięcia może wywołać niemały szok.
Sytuacja górników była beznadziejna,ale dzięki ludzkiej determinacji i poświęceniu pokonano już najgorsze przeszkody. W tej chwili, gdy to piszę, rozpoczyna się akcja ratunkowa. Mam nadzieję, iż skończy się pełnym sukcesem.
Jakie jest przesłanie tej historii? Na akcję ratunkową wydano ogromne pieniądze pomimo tego, że Chile nie należy do bogatych krajów. Jednak nie to się liczy. Najważniejsze jest ludzkie życie, to ono jest najwyższą wartością. To bardzo banalna myśl, ale z pewnych powodów trzeba ją ciągle przywoływać.Jeśli uważasz, że to zbyt banalne, oklepane, to wymyśl coś lepszego.
Dziś, ciągle mówi się nam, iż mamy czasy humanizmu, humanitaryzmu i wolności. Jednak słowa, że życie ludzkie jest najwyższą wartością, trzeba ciągle przypominać.Ona są ciągle aktualne, pomimo tego, że istnieją wpływowe siły,które chciały by to zanegować, podważyć. Ci wielcy i możni wydają fortuny na rozmaite projekty, które mają nas zbliżyć do zaprzeczenia tym słowom.
Codziennie na całym świecie ludzie udowadniają, że ci wielcy i możni jednak się mylą. Podziwiamy naszych bohaterów dnia codziennego, ale od nas zależy, czy wnioski z ich lekcji pójdą w świat.
Tak niech będzie i tym razem. Ta akcja ratunkowa w Chile jest pierwszą tego typu akcją w historii świata. Doświadczenie zdobyte przez ekspertów podczas tej akcji zaowocuje gdy gdziekolwiek indziej, nie daj Boże, trzeba będzie iść na ratunek ponownie.
Tekst opublikowałem także tutaj
