Coraz więcej faktów wskazuje na to, że Adam Mickiewicz czczony przez Polaków jako pierwszy wieszcz narodowy był jednak Litwinem.
Dowodzą tego badania: biografów, literaturoznawców, historyków, a także liczne analizy poetów i ludzi którym literatura jest bliska. Naukowcy już właściwie się o to nie spierają, nie ma tak gorących dyskusji, panuje zgoda - był Litwinem.
Coraz częściej zwykłym ludziom, szarym i tym z ulicy rzuca sie w oczy bezsporny fakt - Mickiewicz nie był Polakiem był Litwinem.
I to nie dlatego że Mickiewicz nigdy nie byl w Krakowie i nigdy nie był w Warszawie,
po prostu nie chciał i nie lubił odwiedzać tych miast.
Także nie dlatego że napisał "Litwo Ojczyzno moja"
I nie dlatego że po prostu urodził się na Litwie.
Mickiewicz był Litwinem - bo jego serce było litewskie.
Mickiewicz nie mówił po litewsku, pisał po polsku i polski (co dziwne jak na Litwina, co najmniej dziś ) był jego ukochanym językiem.
Mickiewicz przejmował się niewolą Polaków, bolał nad rozbiorami, z całej duszy wspierał dążenia Polaków do odzyskania niepodległości. Życzył tego Polakom (bardziej niż ich miliony) ale to nie zmienia faktu że Polakiem nie był - był Litwinem. Staje sie to coraz bardziej oczywiste.
Podobnie jak Polacy, Litwini i Białorusini czczą Mickiewicza.
Jednak to w Polsce, w konńcu nie swym rodzinnym kraju, Mickiewicz ma najwiecej ulic i pomników.
To dobrze świadczy o Polakach i ich otwartości na inne kultury.
Są wdzięczni Mickiewiczowi, który mimo że był Litwinem, raczył płodami swego geniuszu wzbogacic język Polaków.
Podobnie rzecz ma się z Miłoszem. Też wielki talent, od Mickiewicza trochę mniejszy. Też Litwin kochający Polskę, czasami niemal fanatycznie. Mickiewicz lubił Polskę z rozwagą, z umiarem, a Miłosz dawał sie unosić porywom namiętności tak, że często jego litewska miłość do polski przeradzała się w akty dziwne - coś np jak wspólczesny Polak zachwycony Rzymem włazi do fontanny di Trevi. No tak nie można.
Np Chopin ktorego ojciec był francuzem i który polowę życia spędził we Francji, był jednak Polakiem.
Co do tego nikt w Polsce ani we Francji nie ma wątpliwości.
Dziś Polacy ze skruchą oddają Litwinom Mickiewicza, właściwie to Mickiewicz sam się oddaje,
powraca jego duch tam gdzie dom. Tak jak skarb Chopina jest w Polsce.
Nasz naród (bo autor jest także Polakiem) z wdzięcznością żegna Mickiewicza jako Polaka
i nadal wielbi go jako Litwina piszącego po polsku i kochajcego polską kulturę,
wspierającego proby odzyskania państwowości.
Cześć Ci Wielki Litwinie - Adamie Mickiewiczu.
Wieli Litewski Przyjacielu Polski i Polaków.
