Ostatnie wybory pokazały nam, że nie ma chyba takie g*, które media nie byłyby w stanie skutecznie owinąć w papierek, a społeczeństwo w znacznej swej części łyknąć. Problemem jest, więc, nie jak się przebić z naszym głosem do mediów, nie jak dotrzeć do lemingów, ale jak przekonać do glosowania, chociaż cześć z tych osób, które siedzą w domu i do polityki nie chcą się mieszać, bo im wszystko się myli, miesza, a w ogóle wszyscy politycy pchając się do władzy i myślą tylko o sobie, chcą do koryta. Jak ich wychować, jak ich uświadomić, jak do nich dotrzeć? To jest problem. Tak sadzę.
Czyli nie jak dotrzeć do tych, co czerpią swoją wiedzę o życiu z telewizji i niezachwianie wierzą w jej przekaz, ale do tych, co nie wierzą nikomu. Ci pierwsi posługują się stereotypami i bardzo trudno byłoby je zmienić, oraz zastąpić nowymi. Ci drudzy są zdolni do samodzielnego myślenia i wyciągania wniosków, ale bardzo często nie maja czasu, siły, cierpliwości, aby samodzielnie szukać prawdy w konkurencyjnych źródłach informacji i żmudnie oddzielać ziarna od plew. Sami pewno obserwujecie, że publicyści, dziennikarze i zwykli blogerzy po prawej stronie tez nie mówią jednym głosem. Ciągle następują jakieś roszady, dziwne pomysły 3 i 4 siły. Oprócz tego często okazuje się, że ktoś do tej pory bardzo mocno osadzony w swoich poglądach i z dużym zdawałoby się dorobkiem w walce z obecnym układem raptem robi jakieś dziwne salta i szpagaty. Czasem i mnie jest trudno się połapać, kto jest kim, i czy jest za, a może nawet przeciw. A przecież czytam dużo, wiele godzin dziennie od ponad roku. Co się dziwić ludziom, którzy nie maja dużo czasu, ani odpowiednich narzędzi intelektualnych, za to mają pracę, rodzinę, obowiązki… Nie obrażajmy się na nich, nie patrzmy na nich z pogardą. Do świadomości potrzebna jest wiedza, a propaganda bardzo skutecznie utrudnia dotarcie do prawdy. Ma ogromne doświadczenie, narzędzia. Nie przez przypadek zwolniono z TV wszystkich prawicowych dziennikarzy i satyryków. Czyli wracam do pytania: co robić by zmienić Polskę?
