Słucham sobie, myślę sobie

Nie będę podawał żródeł mojej ontologii, albowiem raczej ja, mając już ukształtowaną, odnalazłem ją we fragmentach u wielu filozofów.
Praprzyczyną jest tradycja - sposób postrzegania rzeczywistości przekazana mi przez mojego Dziadka, ostatniego urodzonego na Podolu.
Każdy człowiek jest jedyny, niepowtarzalny i wyjątkowy - więc i ja takim jestem. Nikt nie stanowi miary dla innego.
Prawda jest jedyną wartością, z której taka sama wartość wynika.
Jeśli określisz, co jest tobie potrzebne jako tpbie i oddzielisz od tego, co chcesz posiadać dla oglądu innych, zobaczysz jak niewiele ci trzeba. Posiadanie zdobyte dla uznania w oczach innych ludzi prowadzi do niezadowolenia (obecnie nazywa sie to "stres") - zawsze może przyjść ktoś, kto posiędzie więcej i zabierze ci poklask.
Im więcej rzeczy posiadasz, tym trudniej ci jest je utrzymać a utrzymanie więcej pochłania wysiłku, zabierając czas przeznaczony dla bliskich.
Słowo i podpis są tobą - nie dawaj słowa, gdy nie jesteś pewiem jego dotrzymania (zasada "verbum nobile").
Nie gardż pracą, bo kto usypie przed tobą szaniec lub odbuduje dwór i zaorze pole, gdy chłopi w zawierusze się rozpierzchli?
I najważniejsze - nigdy nie zapieraj się siebie samego, bądż sobą i doskonal siebie.