Tym, ze aby sie naprawde dowiedziec czym jest, musicie bardzo duzo kombinowac, bardzo ostroznie podchodzic do materialow, uciekac od "swietnych i wybitnych", zamienic sie w lowce i zwierzyne, szukajacego prawdy i szukanego przez lowcow potulnych. Stronic od glownych traktow, kluczyc przez gaszcze zmylek. Siegac tam gdzie wszyscy namaszczeni mowia, ze nie wolno, ze nie warto, ze powinno sie. Szukac miejsc, nad ktorymi milcza. Nadstawiac uszu na smiech pewnego siebie szyderstwa. Unikac swietosci Ery Pustki.
Z daleka omijajac "wikipedie", Czarna Dziure zasysajaca w siebie falszywe tresci tego swiata, i niezliczone pulapki na najslabsze z umysłow. Nie chodzi o to, ze wszystko, czy chocby wiekszosc jest klamstwem. Nie. Problem polega na tym, ze nie wiadomo, co jest klamstwem, i nie wiadomo, co nie zostalo wspomniane.
Pamietacie scene z komedi z Pazura: "i ukazal im sie las..."?
Wystarczy ze jedna srubka zepsuje sie w zegarze, a pokazuje on zla godzine i przestaje byc zegarem, a staje sie ozdobna atrapa.
Wystarczy jeden prawdziwy fakt usuniety ze zbioru madrosci, a staja sie ona madrze brzmiacym belkotem.
Raz wprowadzona, chocby na niewielim odcinku, cenzura faktow, infekuje krzywizna caly system, jak w filmie "Efekt Motyla".
System, ktory sprawia, ze aby dowiedziec sie czym wlasciwie jest, trzeba zatracic instynkt przetrwania, ktorego odruchy same w sobie sa bariera przed poznaniem, czym jest.
Wlasnie tym jest marksizm kulturowy.
Jedni twierdza, ze Biale Kruki skupuje sie, by je miec. Inni mowia, ze po to by nie mial ich ktos inny.
