Cztery lata temu 14 letnia wtedy Agata podjęła decyzję o przerwaniu ciąży. Poczęcie nastąpiło po współżyciu z 15 letnim kolegą. Czasami takie rzeczy się zdarzają. Krew nie woda. Hormony buzują. Skutki bywają dość nieoczekiwane dla młodych ludzi.
Tym większa odpowiedzialność spoczywa na rodzicach. Współczuję jeżeli jedynym wyjściem z sytuacji jaki są w stanie wymyślić jest usunięcie dziecka. W tym wypadku nie tylko nie zastanowił matki fakt odmowy popełnienia aborcji przez dwa szpitale, ale trwając w swoim upartym dążeniu do przeprowadzenia aktu aborcji kobiety zmusiły państwo polskie do interwencji i wyznaczenia szpitala, który wyżej wymieniony zabieg skutecznie przeprowadził. Stało się tak na podstawie dokumentu stwierdzającego, że do zajścia w ciążę doszło w wyniku czynu zabronionego. Tak określa się każde współżycie z osoba poniżej piętnastego roku życia.
Cel w postaci pozbycia się „kłopotu” został osiągnięty. Jednak i tego paniom było mało poszły ze swoją urażoną dumą do Strasburga. Niestety nie pomyliły się w swoich obliczeniach. Na postępowych sędziów zawsze można liczyć. Po czterech latach „wnikliwego” rozpatrywania sprawy sąd przyznał dziewczynie odszkodowanie w wysokości 30 tys.€. Co więcej ten sam skład sędziowski przyznał również matce obecnie już dorosłej dziewczyny odszkodowanie w wysokości 15tys.€ w dodatku obciążając państwo polskie kosztami sadowymi w wysokości 16tys. €.
„Sędziowie uznali, że Polska naruszyła trzy przepisy europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności dotyczące zakazu nieludzkiego i poniżającego traktowania, prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, a także prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego.”
Bardzo mnie ciekawi na czym polegało to „nieludzkie i poniżające” traktowanie. Może na tym, że dziewczyna musiała się przejechać do Gdańska, żeby swój zamiar wprowadzić w czyn.
Co do „poszanowania życia” czy na szacunek zasługuje jedynie kobieta, a dziecko już nie? Czy wolnym tak naprawdę może być ktoś kto stawia „bezpieczeństwo osobiste” ponad prawo do istnienia drugiej osoby?
