Zorganizowanie konferencji poświęconej Katastrofie Smoleńskiej, jest wyrazem determinacji środowisk naukowych, które wbrew polityce rządu III RP, własnymi siłami, dążą do wyjaśnienia przyczyn zagłady samolotu rządowego z dnia 10.04.2010 r. i tym samym śmierci Prezydenta Lecha Kaczyńskiego oraz towarzyszących mu 95 osób, elity naszego kraju.
Przez jeden dzień w kilkunastu 20-30 min referatach, uczestnicy zaprezentowali zgromadzonym naukowcom i publiczności stan wiedzy z zakresu szeregu dziedzin (od mechanik i aerodynamiki po analizę chemiczną i materiałoznawstwo) jaką udało się zgromadzić przez dwa i pół roku dzielące nas od tragedii.
Choć występowały osoby reprezentujące różne środowiska i uczelnie, z kraju jak również zagranicy, dominował wspólny postulat: konieczności pogłębienia badań w oparciu o szerszy materiał dowodowy, w tym głównie wrak samolotu.
Podobnie zgodny pogląd mieli zgromadzeni w sprawie raportu Millera, nikt nie wystąpił w obronie zawartych w nim „ustaleń” i „wniosków”, dotyczących rzekomych przyczyn katastrofy, powszechna zaś był ich krytyka.
Z prezentowanych materiałów wyłania się hipoteza wybuchu na pokładzie maszyny, jako przyczyna katastrofy, co zgodne jest z wcześniejszymi ustaleniami Zespołu Parlamentarnego.
Nie silę się nawet by omówić choćby ważniejsze aspekt poruszone na konferencji, tego materiału jest na książkę, którą organizatorzy zresztą zapowiedzieli. To co najważniejsze to deklaracja dalszej pracy oraz wezwanie skierowane do innych, niż techniczne, środowisk naukowych o podjęcie analogicznych badań.
W sytuacji gdy władze państwa nie podejmują należytych działań, lekceważąc ciążące na nich obowiązki, czy wręcz sabotując prace mające odkryć prawdę o śmierci 96 osób, w tym sprawujących najwyższe władze w Rzeczypospolitej, jedyna nadzieja leży w obywatelach i elitach, świadomych odpowiedzialności względem zmarłych i wspólnoty, społeczeństwa.
Wielkie uznanie i szacunek należy się wszystkim tym, którzy od ponad dwu i pół roku, mimo nacisków, kłamstw, szykan, kpin, ataków ze strony przedstawicieli rządu i stronniczych mediów, konsekwentną i odważną pracą przyczynili się do poszerzenia naszej wiedzy o tamtych tragicznych wydarzeniach, które już przeszły do historii, jako symbol głębokiego podziału i upadku III RP.
