"Nic się nie da zrobić", "Tak zawsze było jest i będzie", "Politycy wszędzie kradną i wszędzie kłamią", "A co ja czy ty możemy?", "To co robimy nie ma znaczenia", "Nastepni będą gorsi", "Przynajmniej nie biją", "No coś tam się buduje a mogłoby się nic nie budować" itd. itp. Codziennie takich sentencji mamy słyszymy wiele. Używający ich najcześciej robią to w poczuciu wyższości, politowania dla słuchaczy i głębokiego przekonania o tym, że obdarowują ich wiedzą o mechanizmach działania świata, że operują tym samym swego rodzaju zbiorową mądrością.
Podczas gdy w istocie to zbiorowa głupota. Tego rodzaju fatalizm jest narzędziem trzymania zbiorowości za mordy wykorzystywanym przez dyktatorów jak świat długi i szeroki. Czy w bliskich nam kulturowo Rosji czy Białorusi wygląda inaczej? Nie, wygląda dokładnie tak samo tylko występuje w większym natężeniu. Nie podskakuj obywatelku, bo i tak nam nie fikniesz. Jest jak jest i porzadek świata jest taki, że masz być ryćkany i zadowolony z tego, że nie brutalniej. Dla każdego systemu opartego na tym fatalizmie zagrożeniem jest jednostka czy grupa, która takiego fatalizmu nie wyznaje, która pyta o swoje pieniądze, rozlicza polityków i czuje się u siebie.
Sojusznikiem fatalizmu jest niestety agresja wynikająca z bezsiły, bo skoro nic się nie da zrobić "normalnie" to znaczy, że trzeba być agresywnym. Zwykle jednak władza jest po prostu silniejsza, to ona dysponuje środkami nacisku i takie objawy agresji są tylko wodą na jej młyn, stają się pretekstami do kolejnych etapów pacyfikacji. Dlatego chociaż rozumiem dlaczego "noże się w kieszeniach otwierają" a dłonie same zaciskają się w pięści, powinniśmy jej unikać jak ognia. Naszą siłą powinno być przekonanie o tym, że nic nie jest wieczne, że "się da". I śmiech, bo tylko wewnętrznie silni potrafią śmiać się w pysk przekonanej o wszechmocy władzy. A to ją bardzo wyprowadza z równowagi.
