Szkoda, że nie pamiętał o nich w czasach, gdy pracował dla wydawnictwa Axel Springer. Gdyby jako wiceszef "Dziennika" powiesił sobie nad biurkiem zdjęcie idolki swego dzieciństwa, czasem zawahałby się przed kolejnym świństwem, kłamstwem, czy co tam akurat zdarzyło mu się - jeszcze za prywatne pieniądze - zrobić.
Teraz pisze niestety za kasę polskiego, niby-to-liberalnego rządu, który jak widać hoduje sobie bojówkę. Bojówkę, która w przypadku rozwoju radykalnie lewackich nastrojów będzie w stanie pokierować nimi tak, by żadnej korporacji (oczywiście z tych żyjących z rządem w symbiozie) czy żadnemu politykowi Platformy włos z głowy nie spadł. Dlatego przyjaciel właściciela całkiem sprytnego biznesiku, handlarza wódą z z preferencyjnym czynszem i pracownikami na umowach śmieciowych, szczuje dziś na opozycyjnego ekonomistę. Tymczasem sprytny Sławek, o wiele bardziej nadający się na prawdziwy symbol "polskiego kapitalizmu" płaci Michalskiemu za kolejne brednie, acz chyba - jak można wnosić z ducha twórczości dawnego konserwatysty po rozwodzie - nie zapewnia dobrej opieki lekarskiej. Nic dziwnego zresztą, że Sierakowski płaci Michalskiemu za jego jazdy, wystarczy przypomnieć sobie książeczkę pod tytułem "New romantic", cytowaną już na moim blogu. Być może Sierakowski potrzebuje od czasu do czasu przeczytać sobie umiarkowanie zakamuflowane wezwanie do zamordowania jakiegoś nielubianego przez siebie polityka, by osiągnąć satysfakcję, intelektualną oczywiście. Tylko czemu sponsoruje to wszystko Ministerstwo Kultury i Urząd M. St. Warszawy, a nie, dajmy na to, NFZ. Panie Arłukowicz, pomoże pan chyba kolegom z lewicy?
Rybiński nie wie niestety, w jakim kraju żyje i zawiadamia o przestępstwie, nie zdając sobie chyba sprawy, że w tego typu przypadkach usłużna prokuratura ma przygotowane okrągłe zdania o języku polskiej debaty politycznej. Skoro anonimowy psychol mógł pisać listy o treści "Upierdolę wam łby jeszcze przed wyborami kutasy i pizdy pisowskie. Polski Breivik was wystrzela", to chyba tym bardziej nieanonimowy Cezary finansowany z budżetu państwa Michalski może sobie pisać o przewiezieniu Rybińskiego w bagażniku.
Krytyka Polityczna kiedyś miała ponoć ambicje być lewicowym think-tankiem, kończy jako pseudointelektualna bojówka lumpen-liberalnego rządu. Cóż, kto dokonał stosownej dopłaty, ten może pozwolić sobie nawet na takie perwersje.
Polscy naśladowcy Baader Meinhof nie zdążyli zająć się budynkiem Axel Springer za kadencji Michalskiego. Ale może zdążą na Nowy Świat, zanim kawiorowa lewica towarzysza SS będzie musiała przenieść się do "Prasowego" lub innego miejsca, które tym razem dostaną od odnowionej w Duchu św. Gronkiewicz-Waltz i byłego UPR-owca ze Śródmieścia.
