Chora Polska. A była taka zdrowa. No… może przesadziłam... z szansą na zdrowie.
A teraz tej szansy nie ma.
Bo przecież o zdrowy organizm trzeba się troszczyć, dbać, pomyśleć o nim. A o Polskę kto się troszczy? Moherowe berety, nawet te bardzo młode, oszołomy, kibole, ludzie z duszą, patrioci.
Ale co tam oni, nieudacznicy, cóż oni mogą? Wiją się i starają, uwijają jak mrówki i… bum. Trafiają na ścianę. Mur nie do przejścia.
Bo tam w szeregu stoją jeden za drugim. I żaden nie ustąpi. I wiemy dlaczego.
Ministrowie, którzy mogą tak dużo… spieprzyć.
Byłaby szansa ich jeszcze czegokolwiek nauczyć, ale co zrobić, gdy dla pań Kudryckiej i Szumilas stanięcie na wysokości zadania to nieosiągalne przedsięwzięcie. Ta pierwsza chciałaby narzucać naukowcom i nauczycielom akademickim, co im wolno w czasie wystąpień publicznych powiedzieć, ta druga nic już nie mówi i niczego by nie chciała. Może, żeby dać jej spokój… święty.
Tak się pewnie niedługo stanie, bo szkół likwidowanych coraz więcej, a nauczycielom zawalonym biurokracją nie starcza już czasu na strajk nawet. Strajk skuteczny.
Szkoda…, bo może dało by się coś zmienić. Udowodnić, wyczyścić.
Wyobraźmy więc sobie zdrowe Państwo Polskie po korekcie Tuska, który przejdzie do lamuska.
