Tak sobie myślę, że w zasadzie powinienem stanąć w obronie posła Palikota. A to dlatego, że w jednym z wcześniejszych wpisów doszedłem do podobnych wniosków. Ale po pewnej refleksji, stwierdzam jednak, że taki osąd, a przynajmniej jego publikacja była przedwczesna. Co prawda moje wewnętrzne przekonanie co do przyczyn tragedii, nie uległo zmianie. Trzeba jednak przyznać, że pisanie o tym przed ostatecznymi wynikami dochodzenia w tej sprawie było przedwczesne. Postanowiłem z wszelkimi komentarzami w tej sprawie wstrzymać się do zakończenia prac prokuratury. Wtedy okaże się (bądź wcale nie) czy moje przekonania były słuszne.
Dlatego nie będę bronił ani potępiał Palikota. Zastanawia mnie jednak coś innego. Dlaczego w ramach PO (oburzenie PiSu jest tu czymś naturalnym) robi się nagonkę tylko na posła z Lublina. Sam słyszałem przynajmniej z ust Pana senatora Kutza (w polemice z posłem Girzyńskim) i posła Niesiołowskiego (w rozmowie z Panią Jakubiak) takie same poglądy. Ci Panowie odżegnywali się może od formy wypowiedzi, ale nie od zasadniczej jej treści. Jeżeli więc wyrzucać z partii, to wszystkich, którzy uważają podobnie do Palikota. A sądzę, że w PO znajdzie się takich osób więcej. Tyle, że nie mówią o tym głośno, być może z przyczyn, o których piszę na wstępie. Zastosowanie sankcji tylko do jednego, będzie oznaczało, że został on wyrzucony nie za treści jakie głosi, ale za formę w jakiej to robi. Bo czym się różni poza formą zdanie, że „Prezydent ma krew na rękach” od np. „nie można wykluczyć odpowiedzialności Prezydenta za katastrofę”?
Jako umiarkowany zwolennik Platformy (głównie z braku centrowej i liberalnej alternatywy) oczekuję, że PO nie ukarze jednego Palikota, a raczej albo radykalnie odetnie się od tego rodzaju poglądów, albo potwierdzi, że nie ma w nich nic złego i taka hipoteza jest uzasadniona. W tym ostatnim przypadku karanie Palikota było by hipokryzją. Ciekawe, czy w tej sprawie PO ugnie się politycznej poprawności, czy pokarze pazury.
