Jak czytam i oglądam ostatnie informacje gdzie Lech Wałęsa będzie a gdzie nie będzie 31 sierpnia, to nasuwa mi się taka analogia z frontmanem starego klasycznego zespołu rockowego. Działa sobie taki zespół, dokonuje przełomów muzycznych. Aż pewnego dnia jego lider postanawia odejść i zająć się karierą solową. A dotychczasowy zespół zaczyna grać zupełnie inną muzykę, zatrudnia nowego lidera z innym głosem i wrażliwością muzyczną. Dawny frontman pytany o swój były zespół mówi, że mu się ta nowa muzyka zupełnie nie podoba i gdyby został nigdy by do takiej zmiany nie dopuścił. Zresztą właśnie dlatego odszedł, że nie chciał już śpiewać tych nowych piosenek. Jego prywatne kontakty z dawnymi kolegami nie są delikatnie rzecz ujmując zbyt życzliwe. Po wielu latach nadchodzi rocznica powstania tego zespołu i dawny lider dostaje z tej okazji zaproszenie do wspólnego koncertu. Czy można mu się dziwić, że nie za bardzo chce śpiewać i oklaskiwać nielubianą przez siebie muzykę w niezbyt pożądanym przez siebie towarzystwie byłych kolegów?
