Tekst Toyaha, czyli oficjalnie (od dłuższego czasu) Krzysztofa Osiejuka jest co najmniej mało smaczny, a chwilami w stylu „jakby co, to ja mam rację w sprawie, czemu Gadowski to ....!!”.
Cytować nie będę, zainteresowani sami znajdą – z mojej strony tylko przywołany poniżej komentarz 1maud wyjaśniający (i jak dla mnie kończący) sprawę –
Trafiliście Panowie kulą w płot.
Od kilku miesiecy wiedziałam o planach zwiążanych z muzyką Gintrowskiego do tekstów napisanych przez Witolda Gadowskiego.
Przypadek sprawił, że gotowe utwory są w obszarze moich zainteresowań.
Wiedziałam też, że ze wzglęów zdrowotnych P.Gintrowski miał dostać wersje przygotowane przez panią Kochaniec- młodą kompozytorkę...
Nic Gadowski nie myślił, nic nie kombinował i na pewno nie chciał wykorzystać śmierci śp. Gintrowskiego do innych celów niż wyrazenia żalu.
Myslę,że poiwnieneź Toyahu wycofać ten tekst.
Bo on nie moze świadczyć o złej woli gadowskiego w świetle przytoczonych faktów, a moze źle śiadczyć o Twoich intencjach.
Które kojarzę z niewiedzą, a nie ze złą wolą.
Dlaczego tak ?
Bo po pierwsze wiem kim jest autorka i mam wielką dozę szacunku i do jej osoby jak i do jej prawdomówności, a po drugie, nie omija mnie jednak chęć spuentowania – „Panie Osiejuk, nie ma się co unosić i donosić, wystarczy nauczyć się pisać tak , żeby Pana chcieli czytać. A przynajmniej kupować”
. Książkę Gadowskiego i kupiłem i polecam, a wywnętrzeń i Pana i sprzymierzonego wespół-zespół Coryllusa nijak strawić nie mogę. I to chyba tu jest największy kłopot – jak być kimś, skoro większość uważa, że jest się kimś mało znaczącym. Więcej swoim niezrozumiałym pisaniem zrobił Pan szkody dla opinii co to znaczy „prawicowy bloger”, niż wszystkie kalumnie GW na ten temat razem wzięte. Osobiście, jak będę chciał poczytać coś czego nie zrozumiem, a wypada trzymać w ręku by mnie doceniali ,to sięgnę sobie po Kierkegaarda- nie cierpię ludzi o zawyżonym ego. Zawyżonym bezpodstawnie – to tak dla wyjaśnienia…
Daj Pan już lepiej sobie spokój, bo wstyd .
