Zainspirował mnie, niczym kobieta młoda i gorąca, niczym pejzaż nienamalowany, niczem bitwa nieopisana, w końcu jako źródło nieskończone.
Tak Panie Eli Barbur - jesteś moją muzą.
Napisałem dzisiaj na jego blogu taki o to komentarz:
"Panie Eli, niech mi Pan powie, niech Pan napisze, potem może Pan kasować jak mój wcześniejszy wpis, co mi tam, w końcu nie rozmawiam z kulturalnym człowiekiem, dlaczego Pan taki jest? Dlaczego kasuje Pan wpisy Panu nie odpowiadające, a nie chamskie, dlaczego nie odpowiada Pan na pytania , tylko je przemilcza, dlaczego posługuje sie Pan knajackim językiem, w końcu, dlaczego innych traktuje Pan jak śmieci.
I nie ma to nic wspólnego z Pańskim pochodzeniem, wiem to na własnej skórze, tylko z Pana wychowaniem, a właściwie jego braku.
To nie jest głęboka Afryka, a my rozumiemy co Pan pisze.
Ale muszę powiedzieć - zainspirował mnie Pan - w polityce nudy, na pisanie mi sie nie ma, bo i tak pisarzem nie będę, a tu taki diament sie znalazł.
Opisze Pana, będę cytował, przedstawię Pana w przekroju lat, kim Pan był i kim Pan jest.
Ale Pana komentarze będę zostawiał.
Niech Pan pozna polska gościność.
Pozdrawiam serdecznie moja nową muzę.
Całuję gorąco.
Czester "
A co mi tam. Już się do tego zapaliłem.
Ps: No i już nie ma, juz wykasował ten wpis Pan szacowny. Jego wilcze prawo.
