Można podsumowywać rok 2012 szukając rzekomych sukcesów i ciesząc się z otwarcia stadionu narodowego i kilku odcinków autostrady. Można udawać, że Polska jest krajem nowoczesnym, którego minister spraw zagranicznych znajduje się w rankingu 100 czy 1000 i jeszcze jednego wpływowych polityków na świecie. Można udawać, że mamy wybitne osiągnięcia gospodarcze, a kryzys się nas nie ima. Można... Ale czy mamy prawo czymkolwiek się chełpić, wzbudzać w sobie zadowolenie w obliczu największej tragedii jaka zdarzyła się na przestrzeni dziesiątek lat, a która wręcz jest ignorowana przez rządzących? Rząd jakiego innego państwa pozwoliłoby sobie na niegasnący festiwal próżnej radości w obliczu śmierci jego przywódców i niemożności jej wyjaśnienia? Po ujawnieniu zbrodni katyńskiej też mówiono, by w ramach normalności nie rozgrzebywać ran. Też próbowano wskazać, że temat jest skomplikowany, a jego podnoszenie tylko “mąci”. Zbrodniarz, kłamstwem i fałszerstwem, na lata ukrył swą winę, nawet wobec tych, którzy nie powinni dać się zwieść. Na zawsze uniknął odpowiedzialności.
Rok 2012 to kolejny rok hańby niewyjaśnienia tragedii smoleńskiej. Rok sprzecznych ze sobą wystąpień prokuratorskich, rok w którym w niebywały sposób zlekceważono rodziny ofiar tej tragedii i dokonano aktu publicznej profanacji. Bo czymże innym były pomyłkowe pochówki, zaprzeczanie myleniu ciał i próba przeniesienia za te niewyobrażalne czyny odpowiedzialności na rodziny ofiar?
Rok 2012 to znów rok bezsilności organów państwa, Oczywiście nie bezsilności przypadkowej lecz celowej, lub co najmniej wynikającej z małości rządzących. Czy to jest możliwe, że Polski nie stać na przeprowadzenie wiarygodnych eksperymentów dotyczących tej katastrofy? W jednym z popularnych kanałów telewizyjnych możemy obejrzeć program, w którym przeprowadza się kosztowne dochodzenia tylko dla ciekawości widzów. A u nas? Jak ciężko jest zrozumieć, że mając pod bokiem bliźniaczy samolot Tu 104 o numerze bocznym 102, którym przecież już nikt nie chce latać, nie można dokonać eksperymentów z jego wykorzystaniem. Po pierwsze, wątpliwości budzi fakt samego sprawdzenia tego bliźniaczego samolotu, a przecież on też był remontowany w Samarze w słynnych zakładach kolegi Putina. Co zatem ze śladami trotylu na jego pokładzie? A może oprócz śladów trzeba go rozebrać do “ostatniej śrubki”? Po drugie, czy przy dzisiejszych możliwościach technicznych nie można doprowadzić do eksperymentu, w którym wykorzysta się ten samolot? Eksperyment ten można zrobić w Polsce, nie trzeba lecieć samolotem do Rosji, by znów do śledztwa zaprosić rosyjskich “fachowców”. Kontrolowane rozbicie, próba wytrzymałości skrzydeł to wszystko można przecież wykonać mając taki materiał porównawczy jakim jest “102”. Może jednak mogliby to zrobić popularni redaktorzy kanału telewizyjnego dociekając prawdy dla widzów, ale przekracza to możliwości aparatu państwowego III RP... Czy można normalnie żyć i cieszyć się igrzyskami sportowymi w kraju, w którym nie chce się prawdy?
Chciałbym napisać z całym przekonaniem o tym, że rok 2012 (a właściwie jakikolwiek rok) był pasmem sukcesów dla Polski. Chciałbym, żeby wizje tego co rzekomo udało się zrobić w tym roku były faktami. Chciałbym, żeby zwalnianie dziennikarzy za prawdę, rozwiązywanie redakcji za rzetelność i odwagę było tylko wspomnieniem czasów komuny.
Rok 2012 w sferze publicznej rzeczywiście jest pewnym skrajnym osiągnięciem rządowej propagandy . Z jej perspektywy nie ma hańby zamiany ciał ofiar, nie ma nieobecności B. Komorowskiego na pogrzebie Ostatniego Prezydenta II Rzeczpospolitej, nie ma niewyjaśnienia tragedii smoleńskiej, nie ma prześladowania dziennikarzy, nie ma prób bezczeszczenia polskich symboli religijnych i kulturowych. W takim świecie strzelają korki szampanów w euforii kolejnych propagandowych sukcesów.
Życzę Państwu i sobie by rok 2013 przyniósł nam prawdę, żeby odwaga i honor znów nabrały znaczenia. Życzę, by wraz z 2012 rokiem zakończył się świat propagandy, a rozpoczął faktyczny rok sukcesów.
