tylko o dwóch smarowidłach na bazie białego sera, twarogu, jogurtu i czego tam jeszcze z mleka zrobić się da.
Są to fajne, niedrogie, smaczne potrawy szczególnie dla tych, którzy podrośnięte dzieciaki mają, bo one też mogą to robić, razem ze starymi a potem same już , lubią też to zajadać. Pasty te mogą stać kilka dni w lodówce. Można robić ich różne mutacje, wersje i podmiany, tak aby dogodzić różnym mniejszościom, w tym - wegetarianom, wspomnianym dzieciom, kobietom ( odchudzającym się ) a nawet Nameste, któren jest pojedynczym przypadkiem występującym w salonie, a takich przyrodnicy szczególnie cenią, ochraniają i nazywają endemitem.
2 kostki białego, półtłustego sera, mielimy z 5-6 ugotowanymi parówkami, jedną cebulą, 2-3 ząbkami czosnku, 1/3 kostki masła lub miksa.
Mieszamy to w dużej misce. Dodaję do tego łyżkę oliwy, coby było bardziej smarowne, sól i pieprz, bazylię i zioła prowansalskie i jak kto lubi, ostrej lub słodkiej papryki w proszku. Mieszam, próbuję i wsadzam do lodówki, żeby się przegryzło.
Wyjeżdża to na stół jak się zsiądzie, z wbitym nożem. Na talerzyku obok kiszony ogórek, papryka, pomidor, rzodkiewki, na drugim chleb biały i czarny. Każdy nabiera i smaruje sobie sam.
Tę drugą nazywamy ( w domu ) tsa-tsiki, bo to taka polska mutacja oryginału greckiego jest.
Bierzemy 2 kubeczki dobrego jogurtu ( najlepiej takiego o nazwie - grecki ), gęstego tak, coby w nim łyżka stała, do tego mały kubek chudej śmietany, kubeczek zsiadłego mleka ( to po to aby różne szczepy bakterii wchłaniać ) i 2 pudełeczka twarożku, takiego z małych gruzełków się składającego ( z Piątnicy ).
Ale najpierw ucieramy na tarce jarzynówce jakieś 15cm ogórka, solimy te strzępy, dodajemy szczyptę cukru. Powstały sok wypijamy, mlaszcząc z lubością, ucieramy do tego ze 2-3 ząbki czosnku, gryzie sie to. Obierkami od ogórka nacieramy sobie ogoloną gębę, oraz zmarszczone od zadumy nad Polską czoło ( mniejszości mogą nacierać sobie inne, wydepilowane miejsca, to przynosi im ulgę w ich cierpieniu i krzywdzie ).
Następnie dodajemy 2 łyżki oliwy oraz wymienione wyżej serki, jogurty i inne nabiały, mieszamy dodając soli i pieprzu oraz bazylii. Nurzamy paluch, oblizujemy, doprawiamy. Wyrównujemy w misce.
I teraz uwaga!!!
Posypujemy wyrównaną powierzchnię papryką, ziołami prowansalskimi ( obficie), sypiemy potężna garść oliwek, odsączonych z zalewy i zalewamy oliwą, tak aby utworzyła kałużę.
Pakujemy do lodówki na czas jakiś.
Potem ta micha ląduje na stole, obok chleby wszelakie.
Można jeść to elegancko z małych miseczek, łyżeczką ( a nawet nożem i widelcem, jak kto potrafi ) albo tak jak ja, prostak i pospolitak, maczając w tym kawałek chleba i zlizując to co po palcach spływa, ozorem.
Dzieciaki siorbią, mlaskają i brudzą do woli.
P.S. Panie Pluszaku - robię dzisiaj,ten pański glazurowany wynalazek ino zamiast cukru dam łychę miodu i trochę mniej przecieru. Jak będzie dobre, przestanę panu mówić - pan ;).
Tylko jak mówić? Towarzyszu chyba nie, bo te słowo przez okres PRL-u się wytarło i zużyło. Chociaż my, z panem Jarecki tośmy towarzysze są i to od 1 bitwy chocimskiej. Co prawda ja w tę ciemną, deszczową i zimną noc ostatniego szturmu stałem na czele swojej petyhorskiej sotni a on pod letkim znakiem służył. Tośmy jednak razem, resztki miodu krzepkiego z manierki pociągali, tego samo co go'śmy jednemu, karczmarzowi Żydowinowi w Perejesławiu ukradli, wróć - zarekwirowali dla dobra Ojczyzny miłej, rzecz jasna.
I na zdrowie.
IGŁA
