Wobec ziszczenia się worst case scenario, czyli sienkiewiczowskiej wizji 43 procent opozycji w sondażach, przed wypatrywaną i co raz bardziej prawdopodobną zmianą warty, czy jak lubią mówić Hiszpanie – fin de ciclo (końcem cyklu), czas przyjrzeć się pisowskim kadrom i zastanowić kogo, w przypadku zwycięstwa tej formacji - możemy wyłonić. Czy opozycja ma w swoich szeregach ludzi gotowych sprawować władzę?
Minister Spraw Zagranicznych
Konrad Szymański – ur. 1969, dziesięcioletni staż w Parlamencie Europejskim, brukselskiej Komisji Spraw Zagranicznych oraz delegacji do spraw stosunków z Białorusią i stosunków na linii UE-Armenia, UE-Azerbejdżan i UE-Gruzja. Wyczulony na sprawy energii, której bez reszty poświęcał się w PE, co jest szczególną zaletą, biorąc pod uwagę rozproszenie kompetencji w zakresie gazu łupkowego. Doceniany wśród polityków innych partii i nieprzychylnych jego ugrupowaniu tygodników. Kandydatura przewrotna, a za razemratunek dla kandydatury Anny Fotygi i alternatywa dla Witolda Waszczykowskiego. W rezerwie: Krzysztof Szczerski.
Minister Finansów
Stanisław Kluza – ur.1972,doktor nauk ekonomicznych, podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów za rządów Kazimierza Marcinkiewicza i krótko, do czasu powrotu Zyty Gilowskiej szef tego resortu. W latach 2006-2011 przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego. Po wyborach w 2005 roku przedstawiciel PiS w rozmowach koalicyjnych z Platformą Obywatelską. Student Uniwerstytetu Waszyngtona w Saint Louis i absolwent SGH w Warszawie. Główny ekonomista Banku Gospodarki Żywnościowej. Liberał i demograf. Kaczyński wymienił go jako potencjalnego kandydata w wywiadzie udzielonym „Rzepie” ubiegłej jesieni.
Ministerstwo Sprawiedliwości
Andrzej Duda – ur.1972, dr nauk prawnych. W latach 2006-2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, były członek Trybunału Stanu. O szykowanej dla niego tece, wspomniał Jarosław Gowin. Autor, z sympatią patrzący w stronę posła Dudy, z tą kandydaturą się zgadza.
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (bądź ministerstwo powołane w jego miejsce – Jarosław Kaczyński otwarcie w wywiadzie dla Rzeczpospolitej zadeklarował likwidację tego resortu z powodu „skamieniałych układów personalnych z poprzedniej epoki, które w nim królują”.
Mariusz Kamiński – ur. 1965, w roku 1991 pracownik Departamentu Zagrożeń Wewnętrznych BBN, szef CBA. W rezerwie: Paweł Soloch.
Ministerstwo Obrony Narodowej
Od 2007 roku partia nie wylansowała wyrazistego kandydata na to stanowisko, brak w jej szeregach fachowca w tej dzieidzinie i zapewne (by nie wystawić się na strzał kandydaturą typu Macierewicz) będzie musiała posiłkować się człowiekiem z zewnątrz.
Odkurzenie Szeremietiewa? Nierealne. Któryś z wybijających się przedstawiwcieli tego, czy innego think-tanku? Brzmi ciekawie. W odwodzie pozostaje również ekspert zespołu profesora Glińskiego generał Roman Polsko.
Minister Gospodarki
Piotr Naimski – ur. 1951, biochemik, były wiceminister gospodarki, doradca ds. bezpieczeństwa Jerzego Buzka, w latach 2005-2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki odpowiedzialny za bezpieczeństwo dostaw surowców i członek zespołu ds. bezpieczeństwa energetycznego przy prezydencie Lechu Kaczyńskim. Ogromna wiedza w zakresie węglowodów i ogólnie sektora energetycznego.
Ministerstwo Rolnictwa
Nazwisk gotowych i przygotowanych do objęcia resortu w obozie zjednoczonej prawicy nie brakuje. Z ramienia Prawa i Sprawiedliwości mogliby szefować nim europosłowie z przeszłością z Polskim Stronnictwie Ludowym – Zbigniew Kuźmiuk i Janusz Wojciechowski czy ceniony przez Ludowców Jan Krzysztof Ardanowski, podsekretarz stanu w MR za rządów PiS i doradca ds. wsi Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. W orbicie zainteresowań nowego szefa rządu będzie zapewne również bliski współpracownik Artura Balazsa Marek Zagórski, do 2006 szef Europejskiego Funduszu Rozwoju Wsi Polskiej.
Ministerstwo Środowiska
Mariusz Orion Jędrysek – ur.1962,
geolog,
profesor nauk o Ziemi,
nauczyciel akademicki,
polityk, od 2005 do 2007 podsekretarz stanu w
Ministerstwie Środowiska i
Główny Geolog Kraju. Inicjator poszukiwań gazu łupkowego w Polsce (silna ekipa "węglowodorowa" w rzadzie w postaci Jędryska, Naimskiego i Konrada Szymańskiego dawałaby gwarancję współmiernego do szansy podejścia do sprawy). Biogram za Wikipedią: w latach 1986–1987 pracował jako geolog w Oddziale Dolnośląskim Państwowego Instytutu Geologicznego we
Wrocławiu. Od 1994 jest kierownikiem pracowni, a następnie od 1998 Zakładu Geologii Stosowanej Uniwersytetu Wrocławskiego. Był twórcą specjalizacji w zakresie geochemii środowiska i gospodarki odpadami. Ponadto zorganizował studium doktoranckie ochrony środowiska. W 2008 został dyrektorem Międzywydziałowego Studium Ochrony Środowiska Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym samym roku objął funkcję dyrektora ds. czystych technologii węglowych we Wrocławskim Centrum Badań EIT+, a w 2009 funkcję dyrektora Wrocławskiego Ośrodka Regionalnej Wspólnoty Wdrożeń Innowacji w Klimatycznym KIC.
Minister Edukacji Narodowej
Ryszard Legutko – już szefował resortowi edukacji i wydaje się murowanym kandydatem w drugim rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Nie wymaga głębszego uzasadnienia czy biogramu.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Kazimierz Michał Ujazdowski – ur. 1964, dwukrotnie szef tego resortu. Wszyscy znacie – z kronikarskiego obowiązku, notka od wikipedii: autor publikacji prasowych i książek, poświęconych polityce kulturalnej i historycznej oraz zagadnieniom ustrojowym i konstytucyjnym, a także historii polskiego
konserwatyzmu oraz myśli konserwatywnej.
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Krystyna Iglicka-Okólska – ukłon w stronę demografii. Ciekawa osoba z doskonałym cv. Profesor ekonomii, stypendystka i wykładowca wizytujący uczelni w Stanach Zjednoczonych. W Polsce SGH, UW, PAN i Uczelnia Łazarskiego.
Oto subiektywnie obsadzone 11 z 17 bardziej nośnych medialnie ministerstw. Pozostałe szęść, jej przyszłych i obecnych szefów, sekretarzy, podsekretarzy i pracowników przepraszam i proszę o wybaczenie. Personalia ich dotyczące nie są szczególnie trudne do przewidzenia (w ciemno można stawiać Piechę w MZ, czy wiarusów typu Szyszko, Polaczek w MŚ i MI), a tym bardziej bliskie zainteresowaniom autora. Oczywiście przypominam, lista jest subiektywną mieszanką chciejstwa i realizmu. Taki rząd (ograniczony tylko do ludzi zjednoczonej prawicy) może rzecz jasna, nigdy nie powstać, a jeśli już równie dobrze mogą w nim zasiąść tuzy takie jak Krzysztof Jurgiel. Czy jest się czego bać? Zgodnie z nazwą nicka, była to pierwsza odsłona nieregularnie wychodzącego serialu pod nazwą: demitologizacja :)
