Ostatnio nic mądrego nie napisałem. Dużo czytam. Nie zawsze najmądrzejsze blogi. Zdarzają się jednak takie, których przekaz może "powalić". Tym razem odsyłam do Romana Sklepowicza, kandydującego do Senatu. Startuje bez politycznych kolorów ale z zasługami w niesieniu pomocy innym...
Gdy – jak wielokroć codziennie – otrzymałem telefon od osoby, która rozmowę zaczęła od słów: - Czy mogę panu zaufać? Dość stereotypowo odpowiedziałem: - OCZYWIŚCIE! Wiele rozmów zaczyna się od tak brzmiącego pytania. Niestety Polacy boją się skarżyć na urzędników, sędziów, prokuratorów, ważnych polityków... Bo? Boją się ZEMSTY! Nie mając do kogo iść na skargę - idą do mnie. Wiedzą, że może nie mam władzy na wyzwolenie ich z kłopotu, ale ich nie wydam. Nie zdradzę. Chociaż ich wysłucham… Pocieszę i dodam otuchy…Często dziękują mi właśnie za dodanie otuchy...
Tym razem pytająca poprosiła o spotkanie... Nie wzbudziło to moich podejrzeń, ponieważ miesięcznie spotykam się z setką ludzi. Wysłuchuję ich problemów, zawiadamiam organy ścigania, gdy widzę taką konieczność, pomagam pisać pozwy do sądów, negocjuję z ich upoważnienia z urzędami, komornikami i innymi, od których coś zależy.
Jednak ta opowieść poparta pisemnymi dowodami i zwykłym postrzeganiem przeogromnych cięć na brzuchu „POWALIŁA MNIE"!
