nie ma nic fajniejszego niż wybrać się do sklepu muzycznego po płytę. to musi być jednak SKLEP MUZYCZNY. żaden media markt dla idiotów, żaden empik, ani saturn. nic nie przebije małej kanciapy, gdzie spotykają się ludzie, dla których muzyka jest całym światem.
miałem tak, kiedy na studiach zaglądałem do sklepiku prowadzonego przez kolesi z TAM TAM rec. człowiek wpadał po jakiś winyl i zostawał czasami na parę godzin. bywało, że pół stypy szło mi na winyle. czasami nawet cała. dziś przepuszczenie nawet kilku stów w jedno zalogowanie na amazonie nie ma w sobie nic rajcującego. bo z kim tu pogadać jak zajebista jest płyta "Space Ritual" Hawkwind, której teraz słucham? czy może być coś fajniejszego od uśmiechu sprzedawcy kiedy z przegródki wybierze się właśnie TEN album. no way!
komercja, supermarketyzm, zakupy online, nie mówiąc już o kupowaniu czy ściąganiu plków nigdy nie zastąpią tych emocji kiedy wchodziło się do sklepu żeby kupić album, na który czasami odkładało się przez wiele miesięcy. dziś można mieć wszystko. w kilka minut można ściągnąć z sieci każdego rara. to bardzo fajne, ale czy odpalenie winampa daje taką radochę jak położenie płyty na talerzu gramofonu i czekanie na chwilę kiedy igła opadnie na winyl, a z głośników popłynie muzyka? drugi raz - no way!!
małe sklepy płytowe mają się dobrze. i nic nie wskazuje na to, że szybko znikną. małe sklepy płytę są jak bary, do których przychodzą ci sami ludzie żeby spić browarka z kumplami i zagadać z barmanem. małe sklepy płytowe nie są żadnąkonkurencją dla marketów, ale jeśli ktoś chce coś więcej niż plastikową reedkę podaną jak fast food w obleśnym makdonaldzie, to musi zejść do tego podziemia.
małe sklepy płytowe mają swoje święto. od 2008 roku każda trzecia sobota kwietnia to Dzień Sklepów Płytowych. początkowo tylko w U$A, teraz celebrowany jest na całym świecie. to także nasze, fanów, święto.
\m/
singiel Mastodon/ZZ Top z utworem tych drugich w wersji skowerowanej i oryginalnej (RSD 2010).
