Czytam obecnie trzeci tom "Korzeni miasta" Jerzego Kasprzyckiego, w którym autor opowiada o historii tak niezwykłych dzielnic Warszawy jak Saska Kępa, Stara i Nowa Praga, Targówek oraz mój ukochany Grochów. Te ostatnie fragmenty cieszą tym bardziej, że ostatnia monografia okolic Grochowskiej i Wiatracznej ukazała się jakieś...70 lat temu.
Dwie chyba rzeczy najbardziej uderzają w tym świetnie napisanym dziele. Po pierwsze -> zdecydowana walka ze stereotypem Pragi zapijaczonej, knajackiej, nędzarskiej, pełnej podejrzanych indywiduów i interesów. Dla Kasprzyckiego, który wychował się na Saskiej Kępie, Praga to ojczyzna rzemieślników i przedsiębiorców - pracowitych, uczciwych, obrotnych, doskonale radzących sobie zarówno wtedy, gdy obecny Dworzec Wileński nosił jeszcze miano Petersburskeigo jak i wtedy, gdy uzyskał już swą dzisiejszą nazwę. To ulice pełne tętniących życiem zakładów, fabryk, sklepików i restauracji. Kamienic często w niczym nie różniących się od swych odpowiedników z reprezentacyjnej Marszałkowskiej...
A druga sprawa? Tu posłużę się cytatem: (...)Tomasz Grabowski obok Jankiela Gurfinkla, Fiodor Derewenko obok Wilhelma Kirscha. Tak samo było na innych ulicach. Toruńska: Abram Goldsztejn obok Adama Szatkowskiego, Bazyli Afanasjew obok Wiktorii Edelman. Ulica Wysockiego: Teofil Hornung obok Stanisława Kuźmy, Moszek Gordon obok Bazylego Iwańczuka.
W miejscu, gdzie zaczynały się kolejowe tory do Imperium - mieliśmy własny, warszawsko-praski Festiwal Czterech Kultur. Chyba warto o tym pamiętać.
