Ekodriving a realne życie.

Coś dzisiaj czytałem na Interii o ekodrivingu. Pani Maja Włoszczowska dołączyła się do propagowania. Bardzo fajna idea, tylko zupełnie nierealna w miastach, przynajmniej tych dużych. Najpierw należałoby wprowadzić tzw. zieloną falę, to znaczy światła na skrzyżowaniach powinny się zmieniać falowo, żeby nie trzeba było pod każdymi światłami hamować i stawać. Niestety, przy wielkim natężeniu ruchu w polskich miastach, należy startować jak najszybciej zaraz za rufą pojazdu przed nami i nie rozciągać sznura aut w nieskończoność. Ekodriverzy, którzy startują jak ślimaki, a potem powolutku się rozpędzają, a później toczą się bezwładem do następnych świateł, tylko powodują olbrzymie korki. Nie wiem, czy oszczędzają przy tym z litr paliwa na setkę, ale ta oszczędność jest i tak zmarnowana przez dłuższe stanie w korku. Także teorie teoriami, a praktyka dowodzi czegoś zupełnie innego. Szybko wystartować, dać gazu aż do osiągnięcia prędkości podróżnej i wtedy odpuszczenie gazu – w ten sposób jeździmy ekonomicznie i nie powodujemy zatorów na drogach. Niestety, wszystko, co ma Eko w nazwie, jest dzisiaj modne, nawet, jeśli nie jest mądre.