Wydawałoby się , że ster rządów poważnego kraju powinien spocząć w rękach rozumnego technokraty , wytrawnego szachisty , z głową zdecydowanie ścisłą , umożliwiającą efektywne, skuteczne działanie „in target”.
Ale co tam, odchodzący do lepszego świata premier desygnuje na swoje miejsce marszałek Ewę Kopacz. Pani Ewie władza należy się niejako z rozdzielnika , partyjnego klucza jakby w schemacie polskiego Van Rumpoja. Mierny , bierny ale wierny to zasada awansów we wczesnym PRL-u. Próżno szukać jakiejś rysy na bezgranicznej lojalność Kopacz wobec swego wodza i partii. Do kawiarnianego slangu można by wprowadzić jednostki lojalnościowe np. w skali 1-10 KOP , MEGAKOP/dla lojalności partyjnej/, E-KOP /lojalność ekologiczna/.
Prezydent Komorowski wywołany do tablicy w związku z nowym rozdaniem próbuje wprowadzić swoich do platformiarskiego tortu i w sprawie kandydatury Kopacz mówi „ to nie jakieś tam hop siup”.
Ostatnio prezydent wyraźnie się uaktywnił , żyrandol świeci jakby jaśniej . Prezydent ponad wszystko umiłował naszą najnowszą 25-letnią wolność.
W obliczu agresywnej polityki Rosji prezydent ogłasza program zwiększenia nakładów na armię o 0.05%. Według nauk statystycznych progres na tym poziomie uznać należy za wartość nieistotną nie wpływającą na wynik końcowy. Z drugiej strony premier w ostatnim expose wycofuje założenia prezydenta. Jak widać wzajemne licytacje to patriotyczny show ku pokrzepieniu serc bez realnego znaczenia.
Prezydent jako myśliwy i miłośnik dębowego lasu zaprogramował specyficzne tourne po kraju w celu posadzenia 25 dębów wolności.
Wiosną prezydent obok A2 – ochrzczoną przez niego Autostradą Wolności- sadził dęby wolności. Tą właśnie autostadą wspólczesna emigracja udaje się na roboty do Reichu . Co prawda nie są to roboty przymusowe jak w czasie okupacji ale przymus ekonomiczny popycha młode pokolenie do szukania pracy i chleba za granicą . W sobotę 30.08 Prezydent ociepla wizerunek otwiera na Narodowym MŚ w piłce siatkowej. W TV macie państwo darmowy mecz otwarcia a później wolność wyboru między 89 a 99zł. dla Solorza.
W niedzielę 31.08 prezydent ze swą świtą zasadził kolejny dąb wolności na terenie Stoczni Gdańskiej. Z gospodarki morskiej i stoczniowej zostały nam chyba tylko plaże. Praca w stoczni wymaga niewątpliwie wiele wysiłku fizycznego i umysłowego a zatem w wyniku likwidacji stoczni mamy nową specyficzną wolność – wolność od pracy.
Podobny syndrom wolności /wolności od pracy/ można przypisać do Szydłowca miasteczka rodzinnego pani Marszałek bijącego krajowe rekordy bezrobocia. Rodzimej prowincji nie należy się wstydzić ale ta niechęć do pracy szydłowieckich Ziomali wymaga zapewne intensywnego leczenia psychologicznego przez rządowych psychologów. Z okazji awansu pani Kopacz na miasto spłynie niebywały splendor. Z tej okazji warto by było przyznać bezrobotnym jakieś talony na darmowe drinki.
Zaledwie 12km od Szydłowca leży Skarżysko-Kamienna niezwykle dynamiczne , przemysłowe miasto w okresie międzywojnia /COP/, wojny /Hasag/ i PRL-u /Mesko/ w dobie współczesnej najnowszej wolności zamienione w gospodarczy slums. To miasto upadłe . W relacji pana Mańka z wolnościowego /bez pracy/ lumpenproletariatu miasto należy „ olać i zaorać”.
A wracając do nowego rozdania to według J. Kurskiego prezydent się ponadyma i akceptuje panią Marszałek.
W ramach partyjnej integracji , porozumienia między podziałami i współpracy w utrzymaniu władzy proponuje by tandem Komorowski – Kopacz posadzili na rynku w Szydłowcu Dąb Wolności i Jodłę Lojalności./ Jodła to wspaniałe drzewo z pobliskiej Puszczy Świętokrzyskiej/ . Historyczny dąb w pobliskim Zagnańsku zowie się Bartek. Twórcy nowej wolnościowo – lojalnościowej historii mogliby również przekazać drzewkom swe imiona. /np. Dąb Bronisław i Jodła Ewa./
Decydencki teatr wciąż pisze nowe scenariusze. Tylko dlaczego twórcy spektaklu nie wznoszą się ponad format jasełek i teatru kukiełkowego?
