Ty to masz szczęście...

Było ciemno więc niewiele co widziałem
I pamiętam też niewiele
Było ciemno wiem że z pochyloną głową stałem
tak jak stoi się w Kościele
A więc stałem nie widziałem było ciemno lecz słyszałem
Wciąż... ten głos ten głos ten głos ten głos...

Podejdź bliżej więc podszedłem
Jak skruszony obywatel do przedstawiciela władzy
Podejdź bliżej już wiedziałem
Że ucieczka błyskawiczna tu niczemu nie zaradzi
Więc podszedłem, posłuchałem było ciemno lecz słyszałem
Wciąż... ten głos ten głos ten głos ten głos...

To nie wróg był bo głos cichy i subtelny
Ale polski i nieskazitelny
To nie wróg był ten by zaraz mnie zapytał
Czy mój światopogląd celny
Więc to nie był wróg na pewno bo nad głową tuż nade mną
Usłyszałem... ten głos ten głos ten głos ten głos...

Ty to masz szczęście
Że w tym momencie
Żyć ci przyszło
W kraju nad Wisłą
Ty to masz szczęście
Twój kraj szczęśliwy
Piękny prawdziwy
Ludzie uczynni
W sercach niewinni
Twój kraj szczęśliwy

Było ciemno więc nie mogłem stwierdzić
Komu pomyliły się stulecia
Było ciemno może to Mickiewicz jaki
Bo tak zgrabnie romantyczną wiarę krzesał
Trochę niezorientowany bo w tym kraju tak kochanym
Dawno nie był już widziany

Może Norwid bo coś plótł
Że łza gdzie znad planety spada i groby przecieka
Ale skądby skądby wiedział
Że na jego słowa ktoś tu jeszcze może czekać?
Teraz w modzie nie Norwidy filozofio-okryjbidy
Więc czyj... ten głos ten głos ten głos ten głos...

Było ciemno i sam nie wiem
Jak do domu wprost doszedłem i do siebie
Było ciemno a ja czułem się jak w niebie
I dlaczego nie wiem nie wiem.
Z pochyloną głową stałem wierzcie ja nie zwariowałem
Lecz jak dziecko powtarzałem na głos na głos na głos...

Ja to mam szczęście...