Coraz bardziej dziwi mnie szum wokół sprawy Delary Derabi. O ile zgadzam się, że nie powinna zostać powieszona gdyż była to nieadekwatna kara do jej czynu to nie może jednak również umykać fakt, że była kryminalistką, winną zbrodni – napadu na dom starszej kobiety. Nie jest prawdą oczywiście że przestępca to już śmieć a nie człowiek, więc fakt, że ponosi karę niewspółmiernie surową w stosunku do swojej winy, jest też skandalem i tragedią. Ale tragedie i skandale sa większe i mniejsze a na świecie, w tym w Iranie, dzieje się bardzo dużo niesprawiedliwości. Dziwi mnie zatem, że akurat Derabi została symbolem łamania praw człowieka przez Iran, a polski MSZ postanowił wydać w tej sprawie oświadczenie.
Dzisiaj postanowiłem się przyjrzeć bliżej tej sprawie na tle kilku innych i szczerze mówiąc jestem trochę zszokowany. A skłoniło mnie do tego inne wydarzenie. Wczoraj kilka portali internetowych, powołując się na depesze PAP i AP, poinformowało, że przedstawiciel irańskiego wymiaru sprawiedliwości poinformował, iż w marcu w mieście Resht ukamienowano mężczyznę za cudzołóstwo. I co? I nic. Derabi, jako symbol skruszonej, zresocjalizowanej przestępczyni, w dodatku kobiety i artystki, najwyraźniej jest bardziej medialna niż anonimowy „cudzołożnik”. W końcu „cudzołożnik” nie jest idolem feministek dominujących w takich kształtujących opinię publiczną organizacjach jak Amnesty International. I nieważne że „cudzołóstwo” w Iranie niekoniecznie oznacza zdradę małżeńską ale po prostu jakikolwiek sex pozamałżeński. I nieważne, że kamienowanie jest tak barbarzyńską zbrodnią (bo nie nazwę tego karą, dla mnie to działo Szatana), że nie ma takiego czynu za którego popełnienie należałoby kogokolwiek ukamienować.
Światową opinię publiczną jednak nie zainteresowało brutalne zamordowanie człowieka za „zbrodnię obyczajową”. Na stronie AI czy HRW na ten temat nie ma ani słowa. A to nie pierwszy i myślę że niestety nie ostatni przypadek kamienowania za „cudzołóstwo”. Co więcej pod skromną notką na Onet.pl roi się od prostacki komentarzy. Wirtualna Polska przekroczyła już jakiekolwiek granice chamstwa i prymitywizmu umieszczając tę wiadomość w lekkim dziale „Facet” i dodając sondę: „czy faceci powinni być karani za cudzołóstwo?” gdzie wśród odpowiedzi jest m.in. „Tak, obcięciem siusiaków”. Jeśli autor(ka) myśli ze to śmieszne to za kretynizm powinna dostać nagrodę: kamieniem w łeb!
Z kolei „oświadczenie MSZ w sprawie Derabi” skłoniło mnie do przypomnienia sobie sprawy Mahmouda Asgariego oraz Ayaza Marhoniego. Ci dwaj nastoletni (jeden miał w momencie powieszenia 16 a drugi 18 lat ) chłopcy zostali powieszeni w 2005 r. w Iranie. W tej sprawie ani AI ani HRW nie prowadziły tak zakrojonej kampanii jak w przypadku Derabi. Według informacji podanych przez serwis prasowy zbliżony do irańskich mudżahedinów ludowych Asgari i Marhoni zostali aresztowani za homoseksualizm. Później władze dorobiły zarzut gwałtu na 13-latku (w tym czasie jeden z rzekomych gwałcicieli miał mieć lat 14 a drugi 17) gdyż okazało się że „ofiara” jest synem wysokiego funkcjonariusza Strażników Rewolucji. Aby przykryć „hańbę” w rodzinie trzeba było wymyślić gwałt co zaprowadziło tych dwóch chłopców na szubienicę. Należy przy tym podkreślić jednak że wieszanie homoseksualistów w Iranie nie jest powszechne mimo, że władze doskonale zdają sobie sprawę z tego, że w Iranie kwitnie podziemne życie gejowskie. Ci chłopcy mieli po prostu pecha i to strasznego pecha.
Nawet przyjmując oficjalną, irańską wersję na temat „gwałtu” to czyn tych chłopców można by porównać do czynu Derabi. Ale tu żadne MSZ-y nie wydawały oświadczeń, a AI i HRW, łyknąwszy wersję reżimową, bardziej zajęła się kłótnią z gejowskim Outrage’m (który akurat nie łyknął wersji reżimowej i powoływał się na mudżahedinów) oskarżając go o szerzenie tzw. „islamofobii”. Warto przy tym dodać, że AI akurat nienawidzi mudżahedinów ludowych oskarżając ich o tortury i terroryzm. Zapewne „nie ma z tym nic wspólnego” fakt, że mudżahedini ludowi od końca wojny irackiej współpracują z neokonserwatywnymi kręgami w USA i prawdopodobnie dostarczają materiałów wywiadowczych CIA i Mossadowi. Chcę przy tym zaznaczyć, że z całą pewnością mudżahedini ludowi nie są święci, akurat mam swoich znajomych wśród opozycji irańskiej i też coś tam wiem, ale jakoś AI na FARC nie najeżdża. Przypadek?
Wróćmy do Derabi. Dlaczego akurat ona została symbolem. Niestety, odpowiedź jest dość cyniczna. Wystarczy przejrzeć listę akcji AI dotyczących Iranu. Mamy tam pomieszanie dysydentów i kryminalistów którym grozi kara śmierci m.in. za morderstwa. AI broni też praw kobiet ale poza tym nie wkracza w sferę kar szariatu. No bo przecież skrytykowałaby wtedy islam i byłaby to islamofobia. Więc „cudzołożników” na liście akcji AI nie ma. Lepsza dla AI była Derabi bo to taka neutralna religijna sprawa – protest przeciwko karze śmierci i karaniu młodocianych, a więc nic wspólnego z islamem bo przecież tak samo AI atakuje USA. Więc jak „OK”. I jeszcze na zakończenie zajrzałem na stronę AI w sprawie Rezy Alineżada, który mając 17 lat, został napadnięty i działając w samoobronie dźgnął śmiertelnie napastnika. Ale dla AI nie ma tu znaczenia, że działał w samoobronie – AI podkreśla niedopuszczalność karania śmiercią osób małoletnich w chwili czynu. Pewnie gdyby było odwrotnie – tzn. Reza był napastnikiem – to dla AI byłoby bez różnicy a może i nawet lepiej bo przecież jeszcze by ktoś pomyślał że AI popiera prawo odstrzelenia napastnika. A przecież wtedy pogwałcono by „prawa człowieka”.
Witold Repetowicz
