Ponieważ, jak zauważył KaNo, znikają sygnały TAWS, przeanalizowałam pod tym kątem ścieżkę dźwiękową (oczywiście – tę w oficjalnie publikowanej wersji tzw. pierwszej, makowskiej).
Z moich obserwacji wynika, że w końcowej fazie zapisu dźwięk zaprezentowany przez MAK i transkrypcja publikowana przez MAK oraz Millera różnią się w sposób znaczący. Otóż z obu transkrypcji wynika, że komunikat „pull up” pojawia się 16 razy. Wystepuje tam osiem razy w formie podwójnego wezwania „pull up, pull up”, przy czym ostatnie wezwanie ma postać „pull up, pull”. Ucięta komenda automatyczna umiejscowiona jest na tle krzyku „kurwa mać!” i „odgłosu zderzenia z drzewami” (str. 39 trankrypcji oznaczonej jako „wersja 1”).
Tymczasem nagranie prezentuje całkiem co innego. Wydaje mi się, że ostatniej pary wezwań odnotowanych w transkrypcji w ogóle nie ma (może dobrze byłoby, by ktoś, kto robi podobne analizy zechciał to zweryfikować). Rzeczywiście, ostatnia słyszalna komenda jest ucięta, występuje jednak znacznie wcześniej, na tle sygnału 800 Hz – tzw. bliższej prowadzącej (który to sygnał z kolei w transkrypcji oznaczony jest jako „F=400 Hz. ABSU”). Nota bene krzyku „kurwa mać!” też tak naprawdę nie ma, bo w tym, co jest tak interpretowane słychać zgłoski „o” oraz „s” albo „z”. Ale to osobne zagadnienie, wróćmy do sygnałów TAWS.
Innym tłem dla uciętej komendy jest narastający szum, zmieniający się w hurgot, który rozpoczął się dwoma mocniejszymi uderzeniami (widoczne w sonogramie) oraz momenty zaniku pracy silnika (zaznaczone w sonogramie).
Powyżej zamieszczam zestawienie danych dotyczących występowania komendy „pull up” w trzech źródłach z uprzejmą prośbą o pomoc w identyfikacji kolejnych sygnałów TAWS tego rodzaju („terrain ahead” – kiedy indziej), tzn. w przypisaniu odpowiedniego numeru tym oznaczeniom, które wprowadziłam jako porządkowe. Na przykład – konkrenie – które z sygnałów (par sygnałów) w poniższej tabeli powinny otrzymać numer 37 i 38.
Nie ulega wątpliwości, że nagrania były cięte. Można czasem odnieść wrażenie, że w zaprezentowanej przez MAK, a potem Millera wizualizacji zdarzeń w sposób obrzydliwie cyniczny zastosowano nagranie z czarnej skrzynki w charakterze podkładu dźwiękowego. Ale każdy z sygnałów TAWS wystepuje w kontekście jakichś zdarzeń akustycznych, więc sam materiał, przynajmniej we fragmentach, może wiele wnieść.
Obok tabeli przedstawiam wykres zdarzeń dźwiękowych. To fragment większego opracowania. Po lewej stronie pionowej osi czasu (kolumna L) odnotowuję zdarzenia podane w transkrypcji MAK, po prawej – z odsłuchu ścieżki dźwiękowej. Kolor szary – szum/hurgot, żółty – komendy TAWS (bladym żółtym zaznaczyłam to, czego, moim zdaniem, nie słychać, choć jest w transkrypcji MAKu), zielony – sygnały dźwiękowe, niebieski – mowa ludzka. Róże, fiolety – zdarzenia nadzwyczajne, czerwień – ślady ingerencji w nagranie. Dalej – po prawej zamieszczam „cytaty” – sonogramy z naniesionymi komentarzami (lub numerkami komentarzy/obserwacji).
I jeszcze mała uwaga – czas podany w nagraniu jest relatywny. W rzeczywistości bowiem nagranie jest pocięte i naszpikowane wgranymi komentarzami lektora. Po ich usunięciu do czegoś trzeba było ten czas dźwiękowy „dopiąć”. Wybrałam więc jeden, wspólny dla transkrypcji i nagrania punkt startowy.
