Rozmowa zasłyszana na przystanku, w której udział wzięła młodzież około 14-17 letnia, w poniedziałek 12.04.2010:
Dziewczyna: Co to? (podchodzi bliżej) A.. (ze zniechęceniem) flaga Polski..
Dziewczyna2: Rozdali nam rano na apelu i trzeba było nosić, bo ta żałoba.
Dziewczyna: Aha, no tak. A myślałam, że tak Polskę kochasz (śmiech)
Dziewczyna2: Taaa! (śmiech)
Chłopak: Wszyscy kochamy! (śmiech)
Edukacja patriotyczna kończy się na poziomie trzeciej klasy szkoły podstawowej, kiedy wszyscy już wiemy, jak wygląda nasza flaga, godło i dobrze znamy wierszyk: "Kto Ty jesteś? Polak mały." Potem? Potem zamiast patriotyzmu pojawiają się zwykle dwie reakcje na Polskę.
1) Reakcja pierwsza - rozgoryczenie. Obserwując pospolitych pijaczków drzemiących na przystankach, czując "zapach" moczu w okolicach dworca, słysząc o kolejnych aferach, przekrętach, korupcji wśród przedstawicieli władzy, biedzie w NFZ, gwałtach i wszelkiego typu patologiach, ma się po prostu dość. Wiele osób pragnie wyjechać z tego kraju, a powyższe obrazy budzą zwyczajną obojętność.
2) Reakcja druga - bezmyślność. Zatrważająca bezmyślność, podobna do tej z powyższej rozmowy. Polega ona na powtarzaniu "gdzieś tam" zasłyszanych opinii, obojętność w stosunku do spraw Polski, sugerowaniu się opiniami mediów - tak często kłamliwych, co ukazuje przypadek Lecha Kaczyńskiego. Bezmyślni - pozwolę tak sobie nazwać tę grupę - obrzucają Polskę rożnymi inwektywami, które tak naprawdę nic za sobą nie niosą. Bo co by było, gdyby "Dziewczyna 2" z powyższego dialogu w rzeczywistości Polskę kochała i jeszcze, "broń Boże!", się do tego przyznała? Byłaby zupełnie demode,co skwitowane zostałoby śmiechem takim, jaki wywołała sama myśl "Dziewczyny", że jej koleżanka mogłaby naprawdę żywić pozytywne uczucia do swojego kraju.
Były minister Miro Drzewiecki (PO) , grając w golfa w USA, nazwał Polskę "dzikim krajem". Między rządzącymi jest wielu takich, którzy kiedyś donosili, przez których hamował się rozwój Polski, przez których ktoś z opozycji mógł stracić życie; formułuje się ustawy typu ta wspomniana w poprzedniej notce , które zablokowałyby kiedykolwiek dotarcie do prawdy. Wielu takich, którzy Polską gardzą albo gardzą odpowiedzialnością jaką niesie za sobą poselstwo (patrz Palikot). Z niejakiego Bolka i wielu innych "nierozliczonych" robi się bohaterów narodowych, symbole. To wszystko nie jest nawet objawem rozgoryczenia, tylko niestety - bezmyślności.
Czy to nie najwięksi patrioci w kraju powinni być rządzącymi? Czy twarda polityka wobec Rosji, Niemiec, naszych dawnych katów i dokładne rozważanie propozycji Unii, co robił Lech Kaczyński to nie objaw patriotyzmu, to nie walka o nasz kraj? Czy ktoś, kto - niezależnie od poglądów - obrażał, niestety nieżyjącego już prezydenta, może nazwać się patriotą? Skoro nie ma szacunku nie tylko dla człowieka, ale dla urzędu, urzędu jakim jest stanowisko najważniejszego obywatela w państwie? Czy nazwanie prezydenta "durniem" (Lech Wałęsa), "małym" (Sikorski), nie jest obrazą dla wszystkich wyborców, na zasadzie - durnie wybrali durnia? Warto zastanowić się, kto tu tak naprawdę jest patriotą.
Kończąc rozważania i wracając do początkowego dialogu - nie dajmy się bezmyślności, pozwólmy sobie poczuć owe rozgoryczenie. A z tego rozgoryczenia, niech nie budzi się złość i chęć obrażenia się na kraj, ale potrzeba zmian. Zgłębiajmy wiedzę, dbajmy o świat wokół siebie, wykazujmy się szacunkiem dla innych, poznawajmy historię, historie tych, którzy walczyli o niepodległość. Bo przecież, gdyby ten kraj był taki zły, to chyba by tego wszystkiego nie robili. Nie pozwalajmy się okłamywać. Niech patriotyzm stanie się pozytywną modą!
