RZEKA CZARNA
Już daleko mi do ciebie rzeko –
Zarośnięty brzeg. W mętną wpadłam toń
Zadumy, coraz bliżej martwy step.
Twe źródło bije w przejrzyste wspomnienie…
Stoję nad lustrem wód, łowię swą twarz
Z fal i z plusków aż dziecięcy brzmi śmiech.
Miecz tataraku tnie młode nogi,
A mokry piasek oblepia stopy
I galop koni ich nie dogoni.
Już daleko mi do ciebie rzeko –
Czarna rzeko ma, przejrzysta twa toń,
Obracasz kołem młyńskim myśli zwój.
Ktoś teraz płynie z nurtem Krutyni,
Żółty zrywa grążel, na wodzie liść
Zostaje – zielone serduszko.
Lubimy plotkować
Lubimy plotkować o kobietach, o żonach i o starych pannach,
Bo są wszędobylskie, tajemnicze i seksowne.
Może są z rubieży lub z sąsiedztwa,
Używają czerwonego koloru szminki,
Mówią ustami proroków lecz zawsze odsłaniają tajemnicę kobiecości –
Dobrowolnie i poetycko.
REKOLEKCJE
1.
Ktoś klęknął obok mnie Panie,
Wchodząc w krąg modlitewnej zadumy.
Czy stawiasz mnie obok tego,
Którego szukałam przed chwilą?
Już ta samotność krążyła wokół,
Nieraz widziałam, szła mi naprzeciw –
Lecz był obcy jakby nie z tego świata.
Jak rozeznać, gdy zdrętwiałam
Aż po drewniane kolana…
Gdy fala po fali spływa strachem
Po moim mózgu
Wstaję drewniana i na drewnianych nogach uciekam.
2.
Nie jestem chyba morzem natury,
Ale sadzawką zrudziałą –
Żabi mam rechot.
Kto we mnie jest i w jakich przestworzach się odnajdę?
Ten przypływ i odpływ
Do i od Twej miłości Panie –
Karuzelą a nie krąglizną przeznaczenia.
Buja się łajba i nie płynie we właściwą stronę.
Ileż jeszcze brzegów zobaczę,
I powiem nie tu, nie tu zostanę,
Nie tu się zakotwiczę.
24 marca 2015r
3 wiersze zgłoszone przez Autorkę na III Festiwal *Th’Republic of Poets. Blogosfera Polska 2015* w Kategorii ‘Antologia poetów publikujących w Poetry&Paratheatre’
