Ostatnio dość często zastanawiałem się nad atutami Łodzi. Postanowiłem więc, że opiszę każdy z nich i spróbuję wyciągnąć pewne konkretne wnioski. Na pierwszy ogień rzucam kulturę i starania naszego miasta o tytuł ESK 2016.
Otóż Łódź była, i jest do tej pory, uważana za miasto ściśle związane z polską kulturą. Szczególnie tą XX-wieczną. W PRL-u nasze miasto było nazywane stolicą polskiego kina. To tu kształciły się pokolenia wybitnych polskich ludzi związanych z filmem, jak np. Krzysztof Kieślowski, Leon Niemczyk czy Roman Polański. Teatr i muzyka poważna rozwijały się u nas prężnie od XIX wieku, czego przykładem może być chociażby dorobek Stanisława Moniuszki. Również sztuki piękne – malarstwo, rzeźbiarstwo etc. stały u nas na wysokim poziomie. Podobnie literatura, której głównymi przedstawicielami na ziemi łódzkiej to Julian Tuwim, Władysław Reymont czy Jarosław Iwaszkiewicz.
Myślę, że nie potrzebujemy więcej dowodów na to, że nasze miasto posiada duży dorobek kulturalny, który jest jednak związany w dużej mierze, z przeszłością Łodzi. Stanowi to wspaniałe fundamenty. Jednak teraz potrzebujemy czegoś więcej by zostać Europejską Stolicą Kultury w 2016 roku. Niestety, obecne władze nie robią praktycznie nic w tym kierunku.
Pierwszym kategorycznym błędem PO i SLD było „zabicie” projektu Camerimage Łódź Center. Nasze miasto powinno być nadal stolicą kina, nie tylko polskiego, ale również europejskiego. Takie centrum dawało nam na to realne szanse. Festiwal Camerimage także wiele wnosił do naszego lokalnego życia kulturalnego. Zadaję sobie pytanie: w imię czego radni PO i SLD odebrali nam tak niebagatelną szansę na rozwój? Odpowiedź jest prosta – w imię nienawiści do Jerzego Kropiwnickiego. Skoro prezydent poparł projekt CŁC, to oczywiście jego przeciwnicy polityczni stanęli mu na przekór. Ta przekora wiele nas kosztowała. Osobiście nie przepadam za Kropiwnickim. Jednak politycy są od tego by popierać dobre pomysły, a nie z nimi walczyć.
Kolejną kwestią są łódzkie festiwale i problemy z ich organizacją oraz finansowaniem. Drugim, obok Camerimage, największym festiwalem Łodzi był Festiwal Dialogu 4 Kultur stworzony przez Witolda Knychalskiego. W ostatnich latach impreza ta borykała się z kłopotami finansowymi. Jednak za zniszczenie dzieła Knychalskiego odpowiedzialna jest obecna wicekomisarz łodzi – Wiesława Zewald. To ona podjęła decyzję o rozwiązaniu miejsko-festiwalowej instytucji jaką było Miasto Dialogu. Wypowiedziała umowę o pracę Katarzynie Knychalskiej – córce twórcy całego przedsięwzięcia, będącej dyrektorem Miasta Dialogu.
W odpowiedzi Barbara i Katarzyna Knychalskie orzekły, że zabraniają w takim razie używania nazwy Festiwal Dialogu Czterch Kultur. Jak widać miasto rządzone przez PO jest „przyjaźnie” nastawione wobec naszych festiwali. Kolejnym przykładem mogą być także problemy z finansowaniem Outline Colour Festival co spowodowało pewne opóźnienia i utrudnienia w realizacji tegorocznej edycji imprezy.
Z pewnością powinniśmy zwiększyć ilość koncertów w Łodzi i w większym stopniu promować kulturę alternatywną wśród ludzi. Należy „podnieść na nogi” nasz teatr, bo to on przez długie lata był tą częścią szeroko pojętej kultury, z której my jako łodzianie byliśmy dumni. To właśnie teatr rozbudza wrażliwość i w nowoczesnej, atrakcyjnej formie może być konkurencją dla telewizji czy kina. Przy okazji warto wspomnieć o sytuacji łódzkich kin, ale nie tych które grają filmy przeznaczone dla masowego odbiorcy, jak np. Silver Screen czy Ciemna City. Takie firmy osiągają milionowe obroty. Problemy mają za to mniejsze ośrodki, które emitują filmy ambitne i niszowe. To one powinny być otoczone przez miasto szczególną opieką.
Niestety, mam wrażenie że Platforma nie robi nic lub robi wszystko, żeby nie dopuścić Łodzi do tytułu ESK 2016. Jednak to wyborcy decydują o losach naszego miasta i ufam, że dokonają właściwego wyboru odsuwając koalicję PO-SLD od władzy.
Piotr Cieplucha
