Niewiele jest rzeczy, które nas łączą. Złośliwi mówią, że tam gdzie jest dwóch Polaków, tam znajdą się przynajmniej 3 zdania. Dlatego bitwa pod Grunwaldem jest fenomenem.
Pamięć o tym wydarzeniu historycznym zawdzięczamy niesamowitej akcji marketingowej. W takich kategoriach należy spojrzeć na gigantyczne płótno Jana Matejki, jak i powieść Henryka Sienkiewicza "Krzyżacy". Warto pamiętać o "krzyżackiej zawierusze" o której śpiewamy do dziś w "Rocie" Marii Konopnickiej. W końcu swoją cegiełkę dołożyły również PRLowskie władze inwestując niewyobrażalne fundusze w ekranizację dzieła noblisty.
Opłaciło się. Dziś datę bitwy zna każde dziecko, pewnie wielu z nas ustawia 1410 jako PIN w komórce czy do karty kredytowej. Cytaty z filmu oraz symbole bitwy (takie jak chociażby dwa nagie miecze), weszły do naszej świadomości. Są obecne w mowie potocznej, często pojawiają się w reklamach czy filmach. Ale nie tylko pamięć i wiedza o wydarzeniach spod Grunwaldu nas łączą.
Grunwald jednoczy politycznie. Każdy może go wykorzystać w swojej bieżącej działalności. Jest marką, za której korzystanie nie trzeba płacić praw autorskich. Z przegranymi grunwaldzkiej bitwy nikt się nie identyfikuje. A, że dziś prawdziwych Krzyżaków już nie ma, częstym zabiegiem jest ich zdemaskowanie i odkrycie na nowo. Zakon Szpitala Najświętszej Maryi Panny był Domu Niemieckiego, co wszystkim środowiskom straszącym Niemcami jest na rękę. Środowiska antyklerykalne odpowiedzą od razu, że Krzyżacy byli zakonnikami. Co za tym idzie, cieszą się ze zwycięstwa Polaków nad armią finansowaną przez Kościół. Przeciwnicy integracji europejskiej przywołują Krzyżaków, bo po ich stronie walczyło rycerstwo z całej zachodniej Europy. Natomiast zwolennicy integracji europejskiej podają przykład współpracy polsko-litewskiej i sukcesu jaki wspólnymi siłami osiągnięto.
I tak wszyscy, niezależnie od przekonań i politycznych celów, stają się rodziną. Synami i córkami zwycięzców spod Grunwaldu.
Michał Rudnicki
