Widmo strachukrąży po Polsce i Europie.Po ministrze finansów, luminarzach kultury i milionach zwykłych Polaków, którzy nie chcą się znowu wstydzić zimny oddech lęku owionął ministerstwo spraw zagranicznych. Jak donosi mój ulubiony portal za moją ulubioną gazetą MSZ drży na myśl o zwycięstwie J. Kaczyńskiego, gdyż może pokrzyżować [to] plan wymiany ambasadorów na kluczowych placówkach, w Moskwie, Kijowie czy Mińsku. Co ciekawe – jak donosi anonimowy informator (wiadomo – strach!) – rozmowy na temat obsady w ww. stolicach są dopiero prowadzone a kolejni kandydaci odmawiają, ale nie ma się co czepiać. Wszak lęk jest uczuciem irracjonalnym.
Cytowana „informacja” pokazuje jaką wizję demokracji starają się ostatnio ludziom zaszczepić media popierające B. Komorowskiego.Od obywatela nie oczekuje się już dokonania wyboru w zgodzie z sumieniem, w wyniku kalkulacji politycznej, czy nawet dla jakiejś górnolotnej i absurdalnej idei. Nie, obywatel ma tak wybrać, by zadać sobie – i sowicie wynagradzanym urzędnikom – jak najmniej trudu. Tak, jakby ustalanie obsady placówek dyplomatycznych nie było zafajdanym obowiązkiem ministra spraw zagranicznych, premiera i prezydenta, ale smutną koniecznością utrudniającą im wyjazd na sobotniego grilla. Pech chciał jednak, by spora część społeczeństwa doświadczyła ostatnio na własnej skórze, że przyjęcie takiej strategii jest mało opłacalne.
Nie dalej jak tydzień temu publicyści i ludzie kultury z zapałem udowadniali nam (a przede wszystkim wyborcom G. Napieralskiego) jak ważne jest, by wybory rozstrzygnęły się w I turze.Z wiadomym skutkiem. Elektorat lewicowy nie dość, że od ust odebrał głodnym dzieciom, starcom i chorym matkom 100 milionów złotych, które musieliśmy wydać na II turę to jeszcze bezczelnie nie raczył "powstrzymać Kaczyńskiego" i "spokojnie jechać na wakacje”. Patrząc jednak na zaloty uskuteczniane przez pozostałych kandydatów wobec G. Napieralskiego trudno mi sobie wyobrazić, że jego wyborcy choć przez chwilę żałują swej decyzji. Zdziwiłbym się też, gdyby w II turze elektorat lewicowy – a wraz z nimi reszta niezdecydowanych wyborców – podejmował decyzję sugerując się tym, czy R. Sikorski będzie miał spokojne wakacje.
f
