Jestem z wykształcenia inżynierem czyli mam umysł „raczej” ścisły. Jedną z konsekwencji takiego stanu rzeczy jest szacunek dla konkretu, dla dowodu, dla prawdy, która zawsze jest obiektywna.
Wbrew obiegowym opiniom, najczęstsza w życiu jest logika trójwartościowa czyli albo tak albo nie, albo jest mi to obojętne. Podobnie jak, wbrew obiegowym opiniom, prawda nie leży pośrodku, ale leży pomiędzy, a właściwie leży dokładnie tam, gdzie leży.
Istnieje jednak bardzo duży obszar, w którym logika jest dwuwartościowa czyli istnieją tylko dwa wykluczające się stany.
I w tym właśnie obszarze znajduje się zagadnienie zgodności albo niezgodności jakiegoś prawa z Konstytucją. Każdy POJEDYNCZY przepis jest albo zgodny albo niezgodny. Nie istnieje formuła „trochę zgodny, a trochę nie”, gdyż każda odrobinka nie - psuje całość.
Jest to zagadnienie podobne do ciąży, w której nie można „trochę” być, a „trochę” nie być.
Skoro dany przepis może być wyłącznie zgodny z Konstytucją albo wyłącznie nie zgodny z Konstytucją, to ZADZIWIA mnie artykuł 190. punkt 5. Konstytucji, który mówi: Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego zapadają większością głosów.
Czy zdają sobie Państwo sprawę, co TAK NAPRAWDĘ mówi nam Konstytucja?
Otóż mówi nam ona, że NA PEWNO będą sędziowie TK, którzy będą się mylić w swoich wyrokach, co do konstytucyjności badanego prawa. Dlatego Konstytucja STANOWI, że większość będzie miała prawo decyzji, choć nie oznacza to wcale, że będzie miała rację.
Z drugiej strony, takie konstytucyjne uznanie omylności sędziów TK, zdejmuje z nich mityczną, nadludzką wręcz wiedzę prawniczą i jasność umysłu, i apolityczność, i bezinteresowność.
Wręcz przeciwnie. Konstytucja uznaje ich ludzką ułomność i ludzką skłonność do kierowania się WŁASNYM światopoglądem, bo to on – TAK NAPRAWDĘ – decyduje o ludzkich opiniach.
Oznacza to, że upolitycznienie wpisane jest konstytucyjnie w TK, a – sięgając głębiej – wpisana jest tam ideologizacja, co nie dziwi, kiedy przypomni się „rodziców” TK.
Warto o tym pamiętać.
