Prof. Piotr Witakowski, przewodniczący komitetu organizacyjnego Konferencji Smoleńskiej zajmującej się badaniem katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku zaprosił na kolejną, IV już jej edycję, która odbędzie się w listopadzie tego roku (14.XI)- informowały media przy okazji premiery książki Marka Pyzy „Pogrzebana prawda. Zwierzenia rodzin ofiar katastrofy smoleńskiej”
Jednym słowem nie październik a listopad, polityka wygrała z tradycją co jest charakterystycznym znakiem czasu. Bez polityki trudno posunąć się dalej w wyjaśnianiu prawdy o Smoleńsku, oponenci jednym głosem postulują konieczność sprowadzenia wraku, rejestratorów do kraju, a nie zrobi tego szef KBWLLP J.Miller, premier Tusk czy szef rządowego Zespołu Laska z powodu sprowadzającego się do określenia „byli”. Już dziś można wskazać odpowiedniego kandydata do podjęcia działań w tym kierunku, osobie tej ostatnimi czasy przypisuje się motywacje sprowadzające się do działania w rodzaju „Mamo, tato, nim pójdziemy na groby naszych bliskich chcę abyście wiedzieli, że z tym Smoleńskiem to była taka moja podpucha wyborcza”. Blogerom powtarzającym te mądrości polecić wypada lekturę dokumentu pt. Komitet Inspirujący i Doradczy, dla ułatwienia - pozycje 17 oraz 59 w pliku http://www.konferencja.home.pl/komitety/kid3.pdf
Trudno wyrokować jakie tematy zostaną poruszone podczas samej IV Konferencji Smoleńskiej. Kontynuacja dotychczasowych tematów, ich dopieszczanie, może nowe wątki, zwłaszcza w przypadku pozyskania przez badaczy dostępu do ostatniego wykwitu myśli Zespołu Biegłych prokuratury, czyli raportu z marca br. wzbogaconego o kolejne dwa tomy (400 stron) wyjaśnień przesłanych prokuraturze w ostatnich dniach. Sądząc po zawartości opublikowanej przez Zespół Parlamentarny opinii dr. hab. inż. Andrzeja Ziółkowskiego który prezentował referaty na poprzednich Konferencjach, treść ustaleń zespołu Milkiewicza nie jest wiedzą tajemną dostępną tylko nielicznym. Ponieważ prokuratorzy informowali o przygotowywanej kolejnej odpowiedzi dwóch biegłych CLKP uzgadniających swoje ustalenia z ekspertami powołanymi przez mecenasa Pszczółkowskiego, można oczekiwać wystąpienia prof. Szymańskiego, dzielącego się z obecnymi na sali swoimi ustaleniami w sprawie MW.
Przewidywanie ilości referatów to wróżenie z fusów, jedno jest pewne- najwięcej tekstów przygotuje uczestnik I Konferencji Smoleńskiej, którego oku nie umknie żadne potknięcie, nieścisłość, bynajmniej nie będą oceniane materiały ze śledztwa, zasypie Nas wielokrotnie swoimi przemyśleniami. Dr Ziółkowski we wstępie do swoich uwag dokonał oceny kwalifikacji zawodowych biegłego pracującego nad zagadnieniami mechanizmu zniszczenia samolotu
Zgodnie z informacją podaną w Załączniku 2.4 został on opracowany przez jednego autora, płk rez. mgr inż.Stanisława Podskarbiego. W dokumencie tym nie podano, jakie są kwalifikacje, doświadczenie zawodowe, doświadczenie badawcze autora Załącznika 2.4, w kontekście jego zdatności do wykonania tak złożonego i odpowiedzialnego zadania, jakim jest poprawne merytorycznie opracowanie rzetelnego raportu technicznego przebiegu zniszczenia samolotu TU-154M w Smoleńsku, dnia 10.04.2010r. Jedyną informacją zawartą w Załączniku 2.4 jest to, że posiada on tytuł magistra inżyniera (o nieznanej specjalności)i że jest on biegłym sądowym w zakresie techniki lotniczej. Publicznie dostępne materiały na temat kwalifikacji zawodowych autora Załącznika 2.4 są szczątkowe. Jak wynika z materiałów prasowych (Falkowski, 2013), autor Załącznika 2.4 jest byłym pilotem wojskowym (pilotował samolot myśliwski Mig21), który po zakończeniu kariery pilota wojskowego pracował między innymi w 36 pułku lotnictwa wojskowego zajmując się technicznym nadzorem eksploatacji samolotów. Brak jest w publicznie dostępnych źródłach informacji o jego pracach lub publikacjach poświęconych szeroko rozumianym zagadnieniom zniszczenia konstrukcji inżynierskich czy materiałów. Uprawnionym wnioskiem jest, iż wiedzy inżynierskiej w zakresie konstrukcji lotniczych, ich zasad projektowania, budowy, badania i analizowania warunków zniszczenia, etc., w żadnym razie nie można uznać za główny / podstawowy obszar jego wiedzy i specjalizacji. Jest to raczej wiedza wtórna, pozyskana (-kiwana) w związku z wykonywanymi przez niego obowiązkami zawodowymi. Można też zasadnie wnioskować, iż nie jest on w stopniu eksperckim obeznany z dostępną współcześnie metodologią i technikami badawczymi w zakresie zniszczenia materiałów i konstrukcji inżynierskich.
pokonferencyjni salonowi „eksperci„ poprzestaną na ocenie Ziółkowskiego. Zresztą można zacząć od dziś, wszak cóż to za poważny autor, w którego adresie mailowym nie ma „małpy”?.
