cd.
Zapisy Traktatu 1991
i ujęta w nich deklaracja zaistnienia mniejszości niemieckiej jako kategorii prawnej, spowodowały z dniem ratyfikacji przez Polskę Traktatu Unijnego faktyczne przesunięcie spraw mniejszości niemieckiej z zakresu działania Traktatu 1991 w strefę unijnego prawa o mniejszościach narodowych.
Chociaż z Traktatu 1991 nie wynika wprost potrzeba rozdawania uposażenia poselskiego i senatorskiego oraz zwracania kosztów wyborów dla KWW MN (drobiazg: 200 tys PLN), to podczas tworzenia prawa wyborczego oraz innych warunków koniecznych do zaistnienia MN w sejmie i senacie, wykazano się ponadnormatywną dawką wyrozumiałości dla interesów niemieckich i odpowiednio mniejszą chęcią reprezentowania własnych interesów narodowych. Jeżeli chodzi o wspomniane inne warunki, to przytoczę tu sprawę reformy podziału administracyjnego z roku 1999, gdy tworzono nowe województwo opolskie na zupełnie innych kryteriach niż pozostałe województwa. Województwo opolskie, jako że było najsłabsze, wzmocnione zostało o powiat oleski i po tej reformie liczy ok. 825 tys. wyborców. Stanowi bodajże najmniejszą ilość wyborców (po słabo zaludnionym województwie lubuskim- 810 tys.) w Polsce.
O tym, kto i dlaczego wspierał akcję przekonywania wyborców, aby poczuli się Niemcami i głosowali na MN, dowiemy się już za 30-40 lat. 20 lat już minęło, a potrzeba 50 aby ściśle tajne dokumenty ujrzały światło dzienne tak, jak było to w przypadku finansowania i wspierania na początku lat pięćdziesiątych niemieckich ugrupowań w Tyrolu Południowym przez bardzo doświadczone tajne służby „nowiutkiego jak spod igły” ówczesnego demokratycznego RFN.
Wierzchołek lodowej góry finansowania już znamy. Składają się na nie bezpośrednie dotacje od organizacji niemieckich i różnorodnych finansowanych pośrednio lub bezpośrednio przez niemieckie państwo funduszy. W tym także tych środków, które przez 20 lat nie otrzymała pod różnymi pretekstami Mniejszość Polska w Niemczech. Na resztę księgowości wypada jeszcze poczekać.
c.d.n.
