Podobno nie ma głupich pytań, są tylko głupie odpowiedzi. Wszyscy znają to powiedzonko, ale jednak z uporem maniaka pytań nie zadajemy, ani sobie, ani innym. Stworzyliśmy kulturę (cywilizację?) odpowiedzi, a nie pytań.
Zadawanie pytań w naszej kulturze wręcz deprecjonuje człowieka- jeżeli ktoś pyta, to znaczy nie wie. Czyli głupek. Stąd też popularność najrozmaitszych religii. Ksiądz nie pyta, tylko udziela gotowych odpowiedzi.
Pytania zadają małe Dzieci. "Dlaciego kot ma ogon?", "Po co wiatl wieje?", "Dlaciego kupa jest blązowa?".
Słyszą wtedy odpowiedzi od rodziców: "Nie zawracaj głowy", potem w szkole: "Przestań przeszkadzać, bo cię wyrzucę za drzwi", czy na religii: "To grzech tak pytać".
I już nastolatki nie pytają, a i na studiach (także doktoranckich) kończy się wykład i mamy... ciszę. Grobową ciszę. Młodzi ludzie nie pytają, mimo że nic z wykładu nie zrozumieli. Po co się profesorowi narażać?
A zadawanie pytań jest dużo ważniejsze od udzielania odpowiedzi. Bez postawionego pytania nie można na nie odpowiedzieć.
Przy umiejętnym stawianiu pytań zawsze dojdziemy do momentu, kiedy nasza wiedza się załamuje. I ten moment jest najważniejszy: uświadomienie sobie, co już wiemy, a czego jeszcze nie wiemy.
Ostatnio pytam ludzi o to, dlaczego niektóre pestki cytryny toną w herbacie, a niektóre pływają. 90% ludzi nie związanych z fizyką odpowiada: "Bo jedne są cięższe, a drugie lżejsze od wody". Pomijając małą precyzję (powinno się powiedzieć o gęstości) odpowiedzi, nic ona nie wnosi do naszej wiedzy, bo jest ona niemalże "masłem maślanym". Natomiast żaden fizyk (inżynierowie, niestety tak) takiej odpowiedzi mi nie udzielił, tylko na ogół zaczynał snuć rozważania o napięciu powierzchniowym, procesach gnilnych wewnątrz pestki, itp. Odpowiedzi satysfakcjonującej nie mam, ale mam w planie dyskusje z biologami na ten temat!!!
Reasumując: PYTAJMY!!!
I OGŁASZAM KONKURS NA NAJCIEKAWSZE I NAJWAŻNIEJSZE PYTANIE, NA KTÓRE NIE ZNAMY ODPOWIEDZI...
