Kościół Katolicki określa naszą cywilizację mianem "cywilizacji śmierci". Zgadzam się z tym określeniem, aczkolwiek za przyczynę takowej śmierci upatruję nie ateizm, czy in-vitro, a spóźnialstwo.
W kulturach i cywilizacjach o nizszym poziomie rozwoju technicznego, precyzja czasowa nie jest bardzo potrzebna. Czy się wylepi garnek dzisiaj, czy za tydzień, wielkiej różnicy nie robi.
Wielki postęp cywilizacji XX wieku dokonał się w dużej mierze dzięki punktualności. Punktualności w kursowaniu pociągów, punktualności w rozpoczynaniu spotkań, punktualności w płaceniu rachunków. Można powiedzieć, że im społeczeństwo było bardziej punktualne, tym się szybciej rozwijało. I odwrotnie, im się szybciej rozwijało, tym bardziej było punktualne.
Zbyt szybki rozwój zawsze jednak obarczony jest niebezpieczeństwem, że niektóre rzeczy zaczynają trwać zbyt długo. Prosty przykład: Kiedy przed 15 laty chciałem napisać maila, włączałem komputer w ciągu 10 sekund. Teraz na rozhibernowanie mojego super-wypasionego kompa muszę czekać 5 minut.
Kiedyś mogłem samochodem trasę w Warszawie 10 kilometrową przejechać w 10 minut. Teraz w godzinę.
Niepunktualność nie jest wyłacznie polską specjalnością. Spóźniają się pociągi niemieckie, Francuzi nie płacą przez rok swoich faktur, spotkania w USA zaczynają się z godzinnym opóźnieniem.
Polska jest takim nieszczęsnym krajem, że fazy punktualności nie zaznała nigdy. Najpierw niski poziom cywilizacyjny jej nie wymuszał, teraz, kiedy dołączyliśmy do Europy, napotkaliśmy ogólnoświatowe jej obniżenie.
Dlatego jeżeli nie godzimy się na to, aby nasza cywilizacja była cywilizacją śmierci, przeanalizujmy swoje zachowanie, czy aby to my sami nie jesteśmy śmiercionośnym wirusem.
