Właściwie to miał być tekst wspomnieniowy. O tym co czułam, jak przeżyłam tamten dzień. Jednak będzie o czymś, z pozoru innym. Gdy dzisiaj rano zabrzmiała syrena i wyszłam z synkiem na balkon, Oluś zadał mi pytanie: Mamusiu to syrena? Tak, a czemu syrena płacze? Dzieci zdecydowanie lepiej rozumieją ten świat niż my, ale to proste, dziecinne pytanie odjęło mi mowę. Chciałabym Mu kiedys na nie odpowiedzieć, czemu płaczą, co się takiego stało, dlaczego zostają nam tylko gesty, łzy i syreny a wiemy tyle samo co 6 lat temu?....Płaczą synku, bo przypominają że kiedyś stało się coś bardzo smutnego dla wszystkich Polaków, aha....a my też jesteśmy Polakami i płaczemy....? Ech, żeby odpowiedzialni za tą katastrofę i za to co się z nią później stało w społecznym odbiorze zachowali dziecięcą wrażliwość.......
