Po pięknej debacie wróćmy do zapomnianego tematu, kto stoi za Dudą. Otóż nie oszukujmy się - za Dudą stoi Prezes. Ale na szczęście stoi on wystarczająco daleko. Ile to się nasłuchaliśmy, że Prezes - mały posturą i mały sercem - nie wytrzyma i utrąci tego, kto mógłby zagrozić jego pozycji. Że nawet woli przegranej Dudy, bo ma ciepło i wygodnie w opozycji.
I co? I pstro :-)
Prezes dał się wybić Dudzie na niepodległość, a Duda, uważany za czeladnika z trzeciego szeregu, nabierał sylwetki męża stanu. Uczył się szybko, szybciej niż nadążały zwoje mózgowe spindoktorów platformy. Prezesie! Skądżeś tego Dudę wytrzasnął? Sam już myślałem, że po Smoleńsku kadr nie ma, same płotki, a tu paczpan - jest Duda!
Więc nawet gdybyś Prezesie powoli spuszczał nogę z gazu, to cóż może być piękniejszego, niż przekazanie pałeczki komuś godnemu.
Dzięki, Prezesie!
