Dawno o tym nie pisałem, więc wrzucam skrótowo wpis o tym co ostatnio obejrzałem:
„2012” Jak na te wszystkie recenzje zaskakująco dobry, oczywiście tylko w kinie i oczywiście tylko dla fanów gatunku. Ja jestem fanem gatunku i oglądałem w kinie więc było OK. Choć oczywiście pozostaje pytanie o jakiej jeszcze katastrofie można nakręcić film po filmie pokazującym, literalnie, koniec świata. No i wiadomo – są patetyczne przemowy, schematyczni bohaterowie, poprawność polityczna i tak dalej. Ja tam kupuję film katastroficzny z wszystkimi wadami. Tylko dla koneserów.
„Pojutrze” Z okazji że byłem świeżo po 2012 akurat miałem czas i leciał w telewizji. Swego czasu byłem w kinie i powiem że nawet zaskakująco dobrze się obronił na małym ekranie. Wady wszystkie jak opisane powyżej, zalety też jak to w gatunku – głównie monumentalne sceny katastrofy. Dawno nie oglądałem filmu w telewizji, a nie z płyty i już wiem dlaczego. Po prostu nie da się oglądać, co pół godziny piętnaście minut reklam a tu jeszcze się trafił totolotek. Tragedia.
„Tatarak” Straszny szit. Przepraszam za niecenzuralne słowo ale naprawdę na usta cisną się znacznie mocniejsze. Podejrzewałem jak będzie po klace robionej przez krytyków, którzy zazwyczaj chwalą filmy, których się nie da oglądać. No i żona namawiała. Rzeczywistość przerosła wszystkie przypuszczenia. Wytrzymaliśmy oboje piętnaście minut ale dłużej się nie dało. Jakby ktoś chciał zobaczyć jak wygląda film pasujący jak ulał do dialogu o polskim kinie w „Rejsie” to ma okazję.
„Kac Vegas” czyli „Memento” na wesoło. Fajna, nie wymagająca intelektualnie rozrywka niskich lotów. Choć jednak po opiniach znajomych myślałem że będę się śmiał ciut częściej. Niemniej film OK, w sam raz żeby wieczorem się zrelaksować po ciężkim dniu.
„Piętno” z braku czasu nie doszedłem nawet do połowy, ale zdążyło mnie wciągnąć i zaintrygować. Na pewno może być przykładem (w przeciwieństwie do „Tataraku”) jak zrobić film poważny o ważnych tematach, ale taki w którym coś się dzieje i da się go oglądać.
