Podobno kobietę może zrozumieć tylko druga kobieta.
A mężczyźni? Mężczyźni nas nie rozumieją. Potrzebni są do prozaicznych celów. Można się bez nich obyć, jednego zastąpić drugim. Mężczyźni milczą. Nie ryzykują. Odwrotnie niż kobiety. Kobiety biorą odpowiedzialność za sytuację. Ale historia nie traktuje poważnie kobiet. To mężczyźni pchają się do władzy, a potem nie potrafią odejść bo nic innego nie potrafią. Mają naturę udowadniania kim są. Zachwiane poczucie własnej wartości? Najgorsi są mężczyźni słabi i na pozór delikatni, ale kobiety fascynuje inny świat. Oni wnoszą do związku to co kobieta sama nie umie stworzyć.
Kobiety posiadają mechanizm własnej obronności. Sa jak trzciny, które się pochylają, ale nie łamią. Kobiety są bite, ale patrzą na przemoc jako sposób do komunikowania się. Tworzą sobie obszar samotności w którym mogą się ukryć. Kobiety ulegają namiętnościom, ale kontrolują je bo ktoś musi wziąć odpowiedzialność. Prawdziwy mężczyzna ma poczucie odpowiedzialności. Nie ma takich. A może są? Tacy zapewne ryzykują wszystko dla ukochanej kobiety. Kobiety, kiedy pojawi się problem po prostu odchodzą. Czasami żałują, że nie umiały zaufać uczuciu, poddać się mu. Poprzez manipulacje sobą potrafią sobie wszystko wmówić. To taki wentyl bezpieczeństwa.
Starzenie się bywa wyzwalające? Tak. Piękno kobiety to wewnętrzna siła i niezależność. Ta siła trwa dłużej niż uroda, ale kobiety mają duże poczucie formy. Mężczyźni gloryfikują tę formę, a starzenie się to dla nich przejście do świata który się kończy.
Mężczyźni nigdy nie są zbędni.
P. S. Całkowicie przypadkowa zbieżność osób nie jest fikcyjna. Irbise
