Obok tez, które stawia Janusz Szewczak nie można przechodzić obojętnie, ponieważ bardzo często są one ugruntowane znakomicie i szczegółowo uargumentowane. Wobec jego tez nie można przejść obojętnie jeszcze bardziej wówczas, kiedy się myli. Jest przecież jednym z ekonomistów, którzy mają kluczowy wpływ na poglądy, a zatem również działania, rządu PiS. I kiedy myli się on, nie jest to jego osobista pomyłka. Jego niewłaściwy osąd może mieć wpływ na portfele nas wszystkich.
Dlatego właśnie wziąłem na warsztat artykuł sprzed miesiąca. Janusz Szewczak postuluje użycie narzędzia, które używać należy tylko w ostateczności. Gdy piszę "w ostateczności", nie mam na myśli "ostatniej deski ratunku", gdyż to narzędzie tak rozumiane doprowadziło (wraz z kredytami) niejedną gospodarkę do upadku. Kiedy używam tego sformułowania, mam na myśli skalę skutków ubocznych. Narzędzie to można użyć "ostatecznie" wtedy, gdy skutki uboczne będą neutralizowane, a nie wzmacniane innym narzędziem z tej samej półki. A narzędzie z tej samej półki już wzięto, wzięcie jednocześnie drugiego jest bardzo ryzykowne w długiej perspektywie.
Dość wstępów! Zapraszam do wysłuchania polemiki werbalnej (4'30").
https://www.youtube.com/watch?v=Lk_dE4PRpdk
