Czytałem dzisiaj w Salonie kilka tekstów mniej lub bardziej nieprzychylnych Orkiestrze. W wielu z nich Caritas wskazywany jest jako przykład jak powinna działać organizacja charytatywna. Rzekomo Caritas robi to bez rozgłosu ale za to profesjonalnie, uczciwie, bez marnotrstwa i na o wiele większą skalę. To, że Caritas jest lepszy nie wymaga zazwyczaj dla salonowiczów dowodzenia. Jest bo jest. Jedynie teza o skali bywa popierana porównaniem sprawozdaniem Fundacji WOŚP i Caritasu.
Sam należę do ludzi, którzy z przekonaniem dają pieniądze zarówno na WOŚP jak i Caritas. Uważam, że obie te organizacje są potrzebne. To, że w poniższej notce pozwolę sobie na mnożenie wątpliwości wobeć działalności Caritasu, jest raczej zabiegiem literackim niż wynikiem oceny jego działności. Spróbuję wykazać, że tą samą drogą którą atakuje się Orkiestrę można atakować także Caritas.
Pierwszy zarzut dotyczy medialności Orkiestry. Osobiście uważam, że organizacja charytatywna powinna być medialna, bo to zwiększa szanse na realizacje jej celów. Nie chcę się jednak wdawać w dyskusję na ten temat. Nie posiadam obecnie telewizora, ale w czasach kiedy jeszcze posiadałem takie urządzenie, dosyć intensywnie w telewizji była promowana organizowana przez Caritas akcja Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom. Czy ktoś zadał pytanie ile zarobiono na rozprowadzaniu świec, a ile kosztowałoby wykupienie odpowiedniej ilości czasu reklamowego? Ja z takim pytaniem się nie spotkałem.
WOŚP jest krytykowany za brak przejrzystości w działaniu. Blogerzy pytają czy Fundację obowiązuje ustawa o zamówieniach publicznych etc. Ale ci sami blogerzy nie zadają tych pytań w odniesieniu do Caritasu. O ile jestem w stanie uwierzyć w przejrzystość finansów Caritasu na szczeblu krajowym i być może diecezjalnym to absolutnie nie wierzę w przejrzystość finansów na szczeblu parafialnym. Dlaczego? Bo zbyt wiele mam na co dzień do czynienia z ludźmi Kościoła. Nie zarzucam przy tym nikomu defraudowania pieniędzy czy złej woli.
Kościół w Polsce funkcjonuje na specjalnych prawach. Poniżej garść przykładów przedstawiających zrówno zachowanie ludzi Kościoła jak i państwa wobec Kościoła.
- Pewien ksiądz ze środków publicznych zorganizował kolonie dla dzieci, o ile dobrze pamiętam, z rodzin alkoholików. Kiedy przyszedł czas rozliczenia przyznanej dotacji okazało się, że ksiądz nie posiada żadnych rachunków dokumentujących poniesione koszty. Co zrobił wspomniany ksiądz? Zwrócił z własnych pieniędzy dotację? Nie! Poprosił świeckich, żeby to załatwili (czytaj: skombinowali lewe rachunki i napisali za niego rozliczenie).
- Kiedyś pewna "pani profesor" objeżdżająca parafie z odczytami, bynajniej nie robiłe tego za darmo, na pytanie o NIP do umowy odpowiedziała, że nie ma i stwierdziła, że nikt ją nigdy o to nie pytał. Ja nie pytam jak rozliczała otrzymywane pieniądze.
- Wielokrotnie słyszałem, od zapraszanych na różne imprezy księży, że woleliby dostać pieniądze "tak normalnie" "bez tych papierków". I nie mówimy tu o szeregowych księżach, dla których byłaby to jedyna umowa w roku. I którzy w związku z tym mogliby nie wiedzieć co z tym zrobić.
- Przed pewnym kościołem jest dosyć wąska droga na której jest zakaz zatrzymywania. Co niedzielę, dorga jest zastawiona zaparkowanymi samochodami, nawet wtedy gdy na pobliskim parkingu jest mnóstwo wolnych miejsc. Oczywiście nikt nigdy za parkowanie na tej ulicy nie dostał mandatu.
- Pewien ksiądz załatwia miejsca na róznych uczelniach, także świeckich.
Co to ma wspólnego z Caritasem? Ano to, że Ci sami ludzie opiekują się na poziomie parafialnym Caritasem. W Kościele wiele kosztów jest ukrytych. Księża, ale także związani z Kościołem świeccy, są przywyczajeni, że dostają pieniądze do ręki, i że z nich się nie rozliczają. Dlatego nie do końca wierzę w sprawozdania Caritasu. Zarówno jeżeli chodzi o przychody jak i koszty. I dlatego śmieszą mnie katolicy krzyczącym o nietykalności WOŚP. Najpierw zajmijmy się sobą.
PS: Oczywiście uważam, że nikt w tym WOŚP i Kościół nie powinien być nietykalny.
