Czytając teksty w Gazecie Wyborczej na temat reprywatyzacji widać wraźenie, że w tej materii nic nie różni jej od mediów prawicowych. Zastanawiam się dlaczego tak jest? Wyborcza bardzo nawoływała do frontu jedności przeciwko PiS, a dzisiaj odcina się ostro od PO. Może Wyborcza nauczyła się, że kiedy zajeżdża to nie można mówić, że wokół unosi się woń perfum - może to wnioski wyciągnięte po aferze taśmowej? Może. Ale ja skłaniam się ku innemu wyjaśnieniu. Czy jest coś na rzeczy, pokażą najbliższe tygodnie. Nie zdziwiłbym się, gdyby okazało się, że obecna prasowa krytyka dzikiej reprywatyzacji w Warszawie jest motywowana niskimi pobudkami i obroną własnego gazetowego interesu, własnej pasożytniczej kliki.
Moja hipoteza badawcza jest taka.
Po utracie wpływów w wyniku ubiegłorocznych wyborów, Gazeta poczuła się bardzo niepewnie - kroplówkę do redakcji musiał dostarczyć nawet Soros. Chociaż konszachty rządowo-agorowe zostały już przerwane na poziomie krajowym, to lata całe trwały na poziomie warszawskim. Ich schyłek w stolicy obserwujemy właśnie teraz.
To oczywiście gdybanie, ale znając charakter powiązań "establiszmętu" III RP z Agorą, można zaryzykować przypuszczenie, że w środowisku michnikowszczyzny znajdują się jacyś beneficjenci wątpliwych działań ratusza ws. reprywatyzacji. Zwyczajnie boją się oni teraz, że za chwilę wyjdzie na jaw, że któryś z przyjaciół królika wzbogacił się szemranym sposobem - np. miał lewe papiery, albo lewym sposobem zdobyte, a miasto wypłaciło odszkodowanie lub przekazało znacznej wartości nieruchomość. Czyżby zatem klasyczna ucieczka do przodu po to, by powiedzieć, kiedy te sprawki wyjdą na jaw, że wszelkie zarzuty wobec michnikowszczyzny to podłe pomówienia wobec gazety, która w kwestii dzikiej reprywatyzacji była przecież bardziej radykalna od Gazety Polskiej?
