Z zainteresowaniem słuchałem w poniedziałek niektórych kwestii w debacie na szczytach. Zwłaszcza dotyczących podatków.
Dla przypomnienia - Aleksander Kwaśniewski nazwał podatek liniowy nieodpowiedzialnym, nierealistycznym i niesprawiedliwym oraz wyliczał, że na wprowadzeniu go pielęgniarka zarobi rocznie 720 złotych, Donald Tusk 22 tysiące, a przyjaciel Tuska prezes Pekao Jan Krzysztof Bielecki - 700 tysięcy złotych. I pytał - Jaki jest sens podatku liniowego, kiedy potrzebujemy pieniędzy na edukację, kulturę, rozwój, młodzież, przedsiębiorczość?
A jaka była replika Tuska? Rzecz w tym, że jej nie było. A powinien, jako liberał, powiedzieć - kraje, które wybrały podatek liniowy, rozwijają się szybciej, niż te, które pozostały przy progresywnym. Rzucić przykładami. Dodać, że jak widać wprowadzenie podatku liniowego nie musi oznaczać spadku dochodów budżetu.
A to znaczy, że na wyliczone przez prezydenta Kwaśniewskiego cele wcale nie musiałoby być w budżecie mniej niż teraz. Że wyliczanie, ile kto by zyskał, do niczego nie prowadzi, poza rozbudzaniem zawiści. Bo rzecz jest w tym, co z tymi dodatkowymi pieniędzmi zrobiłaby pielęgniarka, Tusk czy Bielecki - czy wydali by je lepiej niż rządowe agendy itp. itd.
Wiele takich rzeczy mógłby powiedzieć Donald Tusk. Uciekł od tematu, choć powiniem powiedzieć, że sprawą zasadniczą jest szybki rozwój gospodarczy, a jeżeli podatek liniowy czy płaski temu służy, to jest on zarówno w interesie pielęgniarki, jak i byłego prezydenta. Zamiast tego musiał się wstydzić, że nie wie, jakie są podatki w Irlandii.
A przed telewizorami wstydzili się wraz z nim polscy liberałowie. Tym bardziej, że generalnie wątek gospodarczy był w tej debacie traktowany po macoszemu, jeszcze bardziej niż w dwóch poprzednich. Że nie po są debaty, że one rządzą się swoimi prawami, że ważniejsze są szpile wtykane przeciwnikowi ? Może i tak, ale szkoda ...
