Pani profesor w maju tego roku odkryła zbawczą dla Polski
rolę dla „generacji (20-50), dobrze wykształconych i odnoszących sukces
zawodowy” Chodzi oczywiście o wybawienie od rządu Tuska, który cechuje – „brak
profesjonalizmu i brak wizji długofalowej polityki rozwojowej. A także – cynizm
i małostkowość premiera”.
Teraz Jadwiga Staniszkis postuluje utworzenie partii młodych
ludzi – „Bo obecni politycy (i to ze wszystkich partii) myślą w kategoriach
krótkich cykli wyborczych. I podtrzymują – niszczący państwo – klientelizm”...
„Bo już średnie pokolenie (i starsze moje) ma interes w antyrozwojowej
redystrybucji”
Pomijając to, że na PO głosowali głównie ci z „generacji
(20-50), dobrze wykształconych i odnoszących sukces zawodowy”, przypomnieć
wypada pani profesor – to już było, a jak się skończyło – każdy kto chce widzi!
W roku 1990 powstała partia pod nazwą Kongres
Liberalno-Demokratyczny, pisz maluj idealnie pasująca do wyobrażeń pani
profesor: przewodnicy – Donald Tusk lat 33, czołowi działacze – Jan Krzysztof
Bielecki lat 39, Janusz Lewandowski lat 39, Michał Boni lat 36, Andrzej Halicki
lat 29, Paweł Piskorski lat 22...
W roku 1991, owi „dobrze wykształceni” ludzie sukcesu
sformowali rząd pod wodzą Bieleckiego i Lewandowskiego. Ich wizją były tzw.
„przekształcenia własnościowe” i oczywiście rozpoczęli realizację tego
projektu.
Zostało to przerwane na pół roku przez rząd Jana
Olszewskiego, który wedle poglądów pani Staniszkis nie mógł już mieć wizji
przyszłościowych, bo jako 61-latek powinien cechować się postawą zachowawczą.
Przez to pewno nie zgadzał się na prywatyzację poprzez rozkradanie oraz na
pomysły Wałęsy o NATO-bis i EWG-bis, które podważały euroatlantycki kurs
polityki jego rządu. Nie dopuścił też do klauzuli traktatu polsko-rosyjskiego,
który przekazałby bazy po wojskach sowieckich „międzynarodowym spółkom”.
Po „nocnej zmianie”, w czasie której Tusk liczył głosy,
„dobrze wykształceni” z KL-D kontynuowali „przekształcenia własnościowe” w
składzie rządu Suchockiej. Byli autorami ustawy o Narodowych Funduszach
Inwestycyjnych. Projekt ten obejmował swoim zasięgiem 500 najlepszych – jak z
naciskiem podkreślano – polskich przedsiębiorstw przemysłowych. Przytłaczająca
większość z nich już nie istnieje, a w Polsce brakuje 2 mln. miejsc pracy...
