Kto sieje wiatr, ten zbiera burze - dzisiaj przekonał się o tym Muammar Kaddafi.
Specjalnie wkleiłem w tym miejscu zdjęcie, które przedstawia go jako normalnego człowieka, pozbawionego jeszcze tego dyktatorskiego blichtru, wymyślnych strojów, kretyńskich czapek. Oto Człowiek.
Dzisiaj został zamordowany przez "swój" naród, którego był niepodzielnym panem przez ponad 40 lat. Bez sądu, bez ławy przysięgłych, bez szans na obronę.
Zamordowany przez wściekły tłum, wśród wrzasków, podniesionych pięści, nienawistnych spojrzeń. Pozbawiony życia, człowieczeństwa, godności. Rozszarpany.
A może człowieczeństwo i godność utracił dużo wcześniej, kiedy stawał się katem, tyranem, potworem?
Nie wiem dlaczego, ale ja nie mogę spojrzeć na Kadafiego, teraz po jego śmierci inaczej jak na biednego, zagubionego człowieka. Człowieka, który utracił wszystko w czym pokładał swoją nadzieję, co gwarantowało mu bezpieczeństwo, dostatnie życie, władzę.
Pochylam się na nim i dostrzegam małego, kruchego człowieka. Bezbronnego wobec szalejącej nienawiści. Wobec potężnej burzy, która zmiotła go jak mały listek. Zmiotła jego oraz cały świat, który zbudował. Zmiotła mimo czołgów, armat, samolotów, służb jawnych i tajnych.
Niech zacytowane na wstępie przysłowie: "kto sieje wiatr, ten zbiera burze" będzie ostrzeżeniem dla wszystkich, którzy próbują budować swój świat, swoją pozycję na niesprawiedliwości i ludzkiej krzywdzie.
Śmierć jest granicą wszystkiego.
Boże Miłosierny zmiłuj się nad nim.
