Mniej więcej tysiąc lat temu było sobie Cesarstwo Rzymskie. Z królem niemieckim jako jego włodarzem, po tym jak w Rzymie papież go ukoronował. Póki na tronie zasiadał Otton III z czterech części chciał stworzyć jedną. Coś jakby dzisiejsza Unia, tyle że wzniesiona na solidniejszym, bo chrześcijańskim fundamencie. Miała to być budowla uniwersalna, oparta na poczuciu wspólnoty chrześcijańskiej, nie orężnej przemocy.
Otton umarł przedwcześnie, po jego śmierci Henryk II związał się przymierzem z pogańskimi Lutykami, bijącymi pokłony bałwanom żadnym krwi chrześcijańskiej, by wzmacniając potęgę germańską, po zniszczeniu państwa Bolesława Chrobrego ustanowić coś nowego i lepszego. Czynił to w duchu szerzenia bardziej postępowej cywilizacji, używając po prostu przemocy. Taka niegdysiejsza wojna o pokój.
Germanię wzmocnił, wspólnotę podkopał.
Tysiąc lat minęło, a Niemcy wciąż z poganami budują nową cywilizację. Cóż, że z pomocą wrogów, grunt, że lepszą.
Bo dziś Angela Merkel wzywa różnych nieprzyjaciół chrześcijaństwa, by z ich pomocą zbudować jeszcze bardziej postępową cywilizację, choć dalibóg, nie wiadomo jakie wartości ma to nowe coś splatać.
Może w rezultacie wzmocni dzisiejsze Niemcy.
Jak tysiąc lat temu adekwatnie czynił Henryk II.
Co innego rujnując.
