To wszystko razem sprawia, że ja, wieczny i niepoprawny optymista, w sprawie naszej najbliższej przyszłości politycznej popadam w coraz większy pesymizm. Jako kraj stoimy nad przepaścią. Jesteśmy w czarnej….
Z natury jestem optymistą i zawsze uważam, że każda sytuacja skończy się pozytywnie. Kiedy jednak przyglądam się wydarzeniom ostatniego tygodnia mój optymizm – co bardzo rzadko się zdarza – mnie opuszcza. Dlaczego?
Z 4 powodów, które bardzo krótko opiszę.
Po pierwsze. Nie ma dziś w Polsce instytucji ani osoby, do której w jakiejkolwiek sprawie możnaby się odwołać, a jej rozstrzygnięcie byłoby powszechnie uznawane. Spór między różnymi Izbami Sądu Najwyższego jest tego najlepszym przykładem.
Po drugie. Trudno sobie wyobrazić, że wszystkie funkcjonujące na scenie politycznej siły byłyby gotowe taką instytucję - bądź osobę - wykreować. W dzisiejszych realiach trudny do wyobrażenia jest obrazek, że oto siedzą wokół stołu Andrzej Duda, Donald Tusk, Jarosław Kaczyński, Władysław Kosiniak-Kamysz, Włodzimierz Czarzasty i Krzysztof Bosak i powołują instytucje - bądź osoby lub osobę - która na przyszłość takie spory będzie lub będą rozstrzygały. Dzisiejszy atak prezydenta Dudy na PSL jest dla mnie ostatecznym potwierdzeniem, że taka sytuacja jest po prostu dziś niemożliwa.
Po trzecie. Przez najbliższe półtora roku, trudno sobie wyobrazić by na przykład w wyniku przyspieszonych wyborów, jedna z walczących sił bądź konkurencyjna koalicja tych sił, miała taką przewagę, by mogła po prostu swoje rozstrzygnięcie bezdyskusyjnie i ostatecznie narzucić.
Wreszcie sprawa czwarta. Ostatnia. Donald Trump zapowiada, że po ewentualnym zwycięstwie wyborczym, zamierza wprowadzić Stany Zjednoczone z NATO.
To wszystko razem sprawia, że ja, wieczny i niepoprawny optymista, w sprawie naszej najbliższej przyszłości politycznej popadam w coraz większy pesymizm.
Jako kraj stoimy nad przepaścią. Jesteśmy w czarnej….
