To jest moja odpowiedź bardzo emocjonalan na post Ojca już nie dyrektora Pt. Kresowy wyrzut sumienia w roninie
http://beta.salon24.pl/609276,kresowy-wyrzut-sumienia-w-roninie#comment_9505886
Oto co napisałam po oglądnięciu fragmentu sprawozdania:
Przyznam się, że nie wysłuchałam do końca tego sprawozdania. Zatrzymałam się na 22 minucie. Dalej nie dałam rady. To celowe rozdrapywanie ran, granie na emocjach, mówienie o raju utraconym, wmawianie nam, że tu, to nie Polska, tam dopiero była Polska, tam dopiero byli patrioci, tam dopiero była kultura. Dość - chciałoby się krzyknąć. Ludzie co wy robicie, co wy mówicie?
Jeszcze dwa lata takiej propagandy i chwycimy za broń i pójdziemy odbierać co "nasze".
Niby inteligentni ludzie, a nie zdają sobie sprawy z konsekwencji swoich słów.
Pochodzę z Dolnego Sląska, urodziłam się na tych ziemiach, ale moja rodzina to repatryjanci zza Buga. Niewielu już zostało przy życiu, tych którzy tam żyli. Wyrosły nowe pokolenia, które swoje życie związały z tymi ziemiami - "odzyskanymi". Nie tęsknią za tamtymi, bo to nie jest ich historia. To historia ich dziadków, pradziadków, ale nie ich. Pewien rozdział został zamknięty w momencie, kiedy rodziny opuściły tamte ziemie. I wywoływanie w potomkach Kresowian poczucia winy, wstydu, że zapomnieli, że przestali kultywować, że nie podgrzewają resentymentów jest, jeśli nie podłym, to bardzo niebezpiecznym zagraniem.
Czasami ludzie tracą wszystko w pożarze i muszą się z tym pogodzić, ponieważ pewne rzeczy nie są do odzyskania. II wojna światowa była takim pożarem i nie rozniecajmy ponownie ognia. Czy Polakom brakuje problemów?
Na koniec. Ci którzy tam zostali, musieli zdawać sobie sprawę z konsekwencji podjętych decyzji. Wiedząc, że staną się obywatelami Związku Radzieckiego, przystali na to. Teraz są obywatelami Ukrainy i dobrze by było, gdyby zachowali postawę lojalną. Tego wymaga przyzwoitość.
