Zmieniłem pierwotny tytuł, bo jednak mnie raził.
Milczałem trochę, bo zmienił mi się światopogląd, a każda generalna zmiana, o czym najczęściej się zapomina a raczej nie chce pamiętać, ma efekt dołka, czyli zanim system zacznie działać lepiej po reformie, wszystko działa gorzej.
Zmiana światopoglądu to może za dużo powiedziane, w istocie bowiem nie tyle jest to przejście do czegoś zupełnie nowego, co raczej odzyskanie czegoś starego.
Najkrócej można zmianę ową ująć tak: z poglądu, który zmierzał raczej do tezy, że świat ten jest najgorszym z możliwych, zmienił się on w pogląd, który zmierza raczej do tezy, że świat ten jest najlepszym z możliwych.
Zgodnie z zasadą dołka, oraz zgodnie z zasadą, że najprostsze prawdy występują najczęściej pod postacią pozornych paradoksów, optymizm bardziej smuci niż pesymizm, dlatego chwilowo, mam nadzieję, jestem upiornie smutny.
Dbając o komfort poznawczy czytelnika, wyjaśnię skrótowo.
Pesymizm jest łatwiejszy i pozwala na łatwiejsze zadowolenie, gdyż:
a) zwalnia z odpowiedzialności
b) pozwala na wygodne rozłożenie się w dystansie do wszystkiego
c) pesymista nie doznaje rozczarowań
Optymizm jest trudniejszy, gdyż:
a) optymista jest świadomy, że, by pozostać w spójności ze swoim optymizmem, musi ciągle przyczyniać się ze wszystkich sił, do tego, jak postrzega świat, dlatego ciąży mu odpowiedzialność
b) nie pozwala na dystans, każąc przejmować się wszystkim, co przeczy optymizmowi i próbować to naprawiać, zgodnie z zasadą konsekwencji
c) optymista doznaje rozczarowań o tyle kłopotliwych, że będąc konsekwentnym, musi za rozczarowania te obwiniać głównie samego siebie, co sprawia, że cierpi bardziej niż pesymista.
Wszystkie proste, najbardziej skuteczne i najbardziej praktyczne prawdy są jednocześnie najbardziej abstrakcyjne, najrzadziej stosowane i uznawane za teoretyczne. Nie ma w tym nic dziwnego, zgodne jest to bowiem z naturą człowieka, który szuka wszystkich, sztucznych, sposobów, żeby zrobić coś mniejszym kosztem, niż naturalnym. Z tego w zasadzie rodzi się wszelkie zło.
Np. zasady ezoteryczne, które uznaje się za tajne, pisane kodem, dla wtajemniczonych – są w istocie prawdami najprostszymi, a kodem jest wyłącznie nieprzepracowana natura ludzka, która odrzuca ich właściwie rozumienie z powodu wrodzonej tendencji do wygody.
W tym miejscu wyjaśnić należy, trzymając się logiki tekstu, to, że natura jest jedna – i przewiduje ona abberację w postaci natury ludzkiej – jako wyjątku – płynącego z koniecznej zasady, że byty świadome, obdarzone wolną wolą, mogą w sposób ograniczony, łamać prawa natury.
Wszystko, co zgodne z naturą – rodzi wyłącznie dobre owoce.
Wszystko, co sprzeczne z naturą – dokonane mocą wolnej woli człowieka – jest sztuczne i rodzi owoce dwojakiego rodzaju:
a) owoce pozornie dobre, nietrwałe i wywołujące rychło ich przeciwieństwo
b) owoce dobre, tylko o tyle, o ile owoce zatrute posłużą jako nauczka, na mocy zasady, że wszystko na co zezwala natura, a więc także jej łamanie, musi finalnie wrócić do naturalnego zbioru, czyli oczyścić się ze sztuczności.
Ponieważ poznanie podstawowych zasad i właściwie ich zrozumienie powoduje u nowicjusza efekt kazalnicy, kiedy chce się wszystkich od razu wszystko powiedzieć, należy ten tekst już tutaj przerwać, a resztę stopniowo rozkładać na następne części. Inaczej bowiem wpadłoby się w złą nieskończoność, gdyż kolejne podstawowe prawo uczy, że wszystko co prowadzi do dobrej nieskończoności, musi być skończone, inaczej nigdy nie mogłoby się objawić i tym samym przyczynić do mozołu budowy drabiny do celu, stopień po stopniu, krok po kroku.
Aha, jeszcze jedno: wszystko, co przechodzi przez etap mysli i wyrazane jest w zdaniach, podlega logice, i należy ją stosować, nie tłumacząc nigdy nieporadności i niejasności metafizyką poruszanych tematów. Gdyby ktos zauwazyl, ze od tego nazbyt odstepuje wpadajac w belkot, prosze o sygnał.
