W ostatnich WO kolejny (po listopadowym DF) wywiad z psychologiem, dr hab. Bartłomiejem Dobroczyńskim. Z naukowcem udało mi się wymienić kilka e-maili i być może wnet sobie pogadamy w Krakowie, co będzie dla mnie zaszczytem, gdyż mądrze facet pisze.., a w pierwszym z wywiadów, mówiąc m.in. o Mistrzu Eckharcie, przyznaje, że w nim (tj. Bartłomieju) agnostyk łączy się jakąś alchemiczną miksturą (molekułą) z mistykiem (lub raczej mistyki przeczuciami).
Jeden i drugi wywiad bardzo polecam, niestety pierwszy już archiwalny.
Wyimek z ostatniego wywiadu:
Jak żyć?
Dobre życie kojarzy mi się z tańcem. Rzeczywistość nieustannie się zmienia, trzeba podążać za jej ruchami. Niektórzy interpretują życie jako walkę, ale nie mają wielkich szans. Z czasem na pewno nie wygrają. Zamiast walki możesz wybrać współpracującą aktywność. Jak w seksie albo w tańcu - te dwie czynności to najlepszy obraz współpracy. Musisz być w ruchu, miękki, elastyczny, słuchać muzyki i śledzić ruchy partnera. Jest przypowieść o dwóch Żydach, którzy musieli przejść po linie nad przepaścią. Pierwszy przeszedł. 'Jak ci się udało?!' - krzyczy drugi ze swojego brzegu. 'Nie wiem. Jak mnie przechylało w lewo, to się odchylałem w prawo'. Cała tajemnica. Karl Jaspers mówił to samo: są takie chwile w życiu, kiedy musisz się przycisnąć, są też takie, w których - jak rzeczywistość cię przyciska - musisz sobie odpuścić. I najważniejsze, żeby umieć je od siebie odróżnić.
A na koniec wywiadu:
A co ma tu Bóg do rzeczy? Dostojewski krytykował współczesność za ucieczkę od Boga. Bo jeśli Boga zabraknie, to wszystko będzie dozwolone. Borys Akunin, autor kryminałów, odpowiada na to: jeśli jesteśmy grzeczni tylko wtedy, gdy rodzice są w domu, to niezbyt dobrze o nas świadczy. Dorośli ludzie są grzeczni też wtedy, gdy rodziców nie ma. Wyczytałem w buddyjskiej księdze: rzeczy robi się dlatego, że powinny być zrobione.
Przypominam sobie z Platona: „rzeczy są takie, jakie są, bo jest lepiej gdy są takie”.
